Kunnen wij je helpen met een gratis inzichtsessie?
Zie het als jouw eerste stap naar zelfliefde.

Aanmelden voor een gratis inzichtsessie met een van onze coaches

Klanttevredenheid

Nergens zoveel kennis over codependentie gekregen

Ik zit midden in een scheiding met kids. Het was dan ook heel erg waardevol om aan te melden. Ik heb veel steun gekregen van mijn coach. Als ervaringsdeskundige kon zij mij makkelijk inzichten geven die heel waardevol waren om mijn patronen te doorbreken. Ook denkt ze met je mee over de praktische zaken, omdat je het overzicht gewoon kwijt bent. Na 3 maanden heb ik genoeg handvaten gekregen om aan mezelf te werken. We hebben afgesproken dat, wanneer ik mijn eigen plek heb, een vervolg traject kom volgen. Want het helingsproces is maar net begonnen. Ik heb eerder bij andere psychologen in therapie gezeten maar ik heb nergens zoveel kennis gekregen over codependency / relatieverslaving. Ik kan het iedereen aanraden.                                                                                      Groetjes Myriam

Me & Anorexia

The first sign of Anorexia appeared for me when I just turned fifteen, in October 2014. Time had passed and I had grown increasingly anxious and unhappy about all the changes occurring in my body due to adolescence. On the outside, I seemed to be totally fine according to my surroundings, but in front of the mirror the reflection appearing made me feel unhappy, no matter what other people would tell me; I felt fat. Since a very young age I had been very active doing sports and I had recently discovered a true passion for long distance running. Being physically active, I knew that there was no risk for me to have any weight problems, but still my complex grew increasingly more important and it was taking over my life. Too many changes were occurring at the same time, more and more, I started to question my appearance and how I would look after this metamorphosis. Being constantly surrounded by Medias telling us how we should look and how we shouldn’t, I felt scared not to be good enough and to be rejected. I decided that there was no other solution than to control those changes. Since the beginning I only had very good intentions, deciding to make sure that I ate very healthily. But I gradually got lost in confusion and I started to eat less and less. I became literally scared of food, scared that the moment it would enter my mouth it would make me blow like a balloon. Mealtime became an enemy for me, and controlling what I was going to eat became the only reason for me to get up in the morning. Every day I drew back into my world of isolation, in which I was all alone with a little voice telling me what I was allowed to eat or not. This little terrorist had taken power over me. I was getting more and more tired, sometimes I even felt dizzy and my performance in running was not improving either. This upset me a lot but I couldn’t eat, the terrorist said no. I didn’t possibly understand why I felt so sad and absent-minded now that I had that control. I wasn’t being myself and although I tried, I couldn’t hide it. My mother slowly realized that my way of eating had changed and that it wasn’t at all suitable for the amount of sport I was doing. She tempted to warn me but I did not want to listen. I felt harassed and I was scared she would take away from me this control I was holding on so tight. Time passed and I had already lost three kilos, when I got a serious stomach flew which made me loose five additional kilos. At that time my mother seriously banged at my door and woke me up, in a rather harsh and straight forward manner. But miraculously that’s how she brought me back to reality and made me take my first step to recovery. I was scared to let go of the control the terrorist was offering me but somehow, I knew deep down, that I had to trust my mother. In addition, the new reflection in the mirror told me that this was not how I truly wanted to be. I was battling my way out of the grasps of my terrorist, admitting my disease and determined to get help. After staying a few days in Hospital, to make sure that I was in good conditions, with the entire support of my school, my friends and my family, I started taking regularly part in supervised groups in wish I was able to share my situation with other people having similar problems. By this mean I was able to learn more myself about what was happening to me, and realized most importantly, that I wasn’t alone. I tried to stay as open as possible about my terrorist because I was aware that isolation was a true danger. I wasn’t yet stronger than him and he could easily make me fall down the stairs again. I knew that staying honest and talking about it would be a security against forgetfulness. Anorexia is in fact, a disease which puts you in constant denial and the best way to act against it, primarily, is to stay honest to yourself and others. This is what saved me from never setting free from the lie I lived in. With the help of a nutritionist, I learnt to overcome my fear of food and I slowly started to enjoy it again. She gave me enough information to get back to a healthy weight again, but still, the unrealistic fear of getting fat was still anchored deep down in me. I then met Claudia Krumme who worked with me at a psychological level to help me overcome my fears. I gradually became more aware that the little voice commanding me was in fact Anorexia. I became stronger than the terrorist, and I finally was able to tell him off. I started to work on myself, trying to understand the roots of my disease. Through Mrs. Krumme’s process of working, involving the analysis of feelings of the individual, I finally learnt one essential thing. I realized that all the love of the world would not be enough to make me happy, until I would start accepting and loving myself first. People believing in me wouldn’t bring me faith until I would start to believe in myself. I realized that finally I was entirely alone, no one could make me decide to make me gain weight or change my state of mind apart from myself. I was the pill who could cure the illness. That was as far as my surroundings could lead me. I had to trust myself, have the courage to let go of my fears and make my steps, even if the road would be long and hard. Soon enough I decided that I had to use the same intense determination with which I had come down this sinister hole, to come back up again. I personally have to say that having clear goals helped me a lot. I want to lead a healthy life, and I want to take my passion for running further. In hard times, I remind myself those goals and they bring me hope and keep me going. Now waking up in the mornings, I feel I am growing stronger, daring, little by little, to let go from all my fears. I acknowledge the fact that I haven’t yet reached the end of the path of my recovery. The biggest part of it is yet to come: accepting myself just as I am. This step is indisputably one that each human being has to take, in order to survive throughout the life he has been given. I can see a very positive prospect in the course of my experience with Anorexia; my personal issues becoming so dominant over my existence at a rather young age, I realized that life has already given me a chance to learn the skill of acceptance of oneself, a skill which most of the people only attain towards the middle of their lives. Similarly, life has given me the opportunity to aquire serenity, tolerance, confidence and trust in myself, a challenge that I am willing to take. It wants me now, to let my mind come to peace with my body, a body with which I am destined to live with until the very last day. As to this day, I learnt not to suppress it. On the contrary, I am aware that throughout my life, in difficult time involving stress, anxiousness and doubt, he will be there to hunt me again telling me I am not good enough whatever I do. In those hard times, I manage to detect this terrorist, I analyze what he tells me but most importantly I do NOT listen to him. I give myself the choice of not giving it any importance and that is precisely what makes my strength. The healthy part of me has taken back the lead. I realized that Health, Happiness and my passion for running are much more important to me than the vicious quest of being the skinniest possible. I am thankful for all the support I am given and I consider myself unbelievably lucky to be supported by such caring people. I want to thank my family, the school staff for their amazing support, and Claudia Krumme for her help and guidance. But I am particularly grateful to my mother who since the first day was determined to help me defeat my little terrorist.

Verbinding met mijn moeder

Na vier maanden in het jaartraject bij Claudia en een bijzondere week op Ibiza, merk ik dat ik liever voor mezelf ben geworden. En het mooie is dat mijn omgeving mee verandert. Gister heb ik voor het eerst open met mijn moeder gepraat over vroeger. Ze vroeg me hoe ik beschadigd ben in mijn jeugd en zei dat ze erover wilde praten omdat ze geen idee had hoe en rond liep met het idee dat ze zich schuldig zou moeten voelen. Ik vond het heel moeilijk om het te benoemen en was bang voor een afwijzende reactie, ontkenning of boosheid. Maar ik heb open gepraat en gezegd dat ik als kind in de rol van haar partner terecht ben gekomen. Ik werd haar steun en toeverlaat en zij deelde al haar problemen met mij. Mijn moeder is zelf erg beschadigd in haar jeugd doordat zij een manisch depressieve moeder had en emotioneel en fysiek is mishandeld. Mijn vader dronk en was emotioneel niet beschikbaar voor haar. Er was altijd (de dreiging van) ruzie over zijn drankgebruik. Haar hele huwelijk was ze ongelukkig en als kind wilde ik maar één ding: mijn moeder blij maken en troosten en helpen. Mijn moeder wantrouwt anderen en kon vroeger geen aansluiting vinden bij andere volwassenen. Dus ze vond wat ze nodig had bij mij. Het mooie is dat ze gisteren open stond voor wat ik te zeggen had, al was het moeilijk voor haar om te horen. Ze zei hoe speciaal onze band altijd geweest is voor haar, maar ziet nu in dat het niet passend was bij mijn leeftijd en begrijpt nu ook waarom ik mezelf in het contact met anderen verlies. Ze is blij dat het beter met me gaat en dat ik grenzen stel nu. Voor mij was dit zo fijn. Na al het innerlijk kind-werk had ik geen bevestiging of erkenning meer nodig van mijn moeder. En volledig onverwacht, kreeg ik die nu toch. Wat een cadeau. Voor het eerst in jaren voelde ik me weer verbonden met mijn moeder. Een mooi gesprek vanuit liefde, zonder verwijten, zonder verdedigen, gewoon begrip over en weer. En zij vertelde ook dat ze zoveel niet geleerd heeft in haar jeugd en dat nu met terugwerkende kracht inziet. Bij mij viel een stuk angst weg. Mezelf eerlijk uitspreken is nieuw voor me, maar wat doet het me goed. Dank je wel Claudia Krumme en iedereen hier voor de lessen die ik leer. En ik weet dat dit nog maar het begin is, er wacht nog zoveel moois! Liefs, Sabine

Goede handvaten

Tevreden met de bereikbaarheid, de communicatie en de duidelijkheid omtrent afspraken. In mijn geval een uitdaging om vooraf het kostenplaatje duidelijk te hebben met verzekeraar/eigen risico, en juist daar is heel fijn en duidelijk over gecommuniceerd. Dit maakte het voor beide partijen vooraf een duidelijk verwachtingspatroon, en daardoor achteraf ook een goed gevoel over het noodzakelijke achter het traject. De gesprekken in het traject met regie behandelaar waren prettig, en de gesprekken en het lichaamswerk met de behandelaar waren voor mij een enorm goede klik! Dit heeft mij goede handvaten gegeven om zelf op voort te kunnen gaan in mijn herstel proces, en een goed inzicht op de tools die ik al in mijn bezit had.

Jeanine

Hallo Claudia, Heel dankbaar dat ik dit zomerpakket besteld heb. Al de video's zijn heel waardevol en vooral ook de meditaties. Ook de invalshoeken zoals je het aanreikt zijn interessant. Ik zelf ben ze nu de derde keer aan het bekijken en werk ermee. Dus ben ik zeer tevreden. Vriendelijke groeten, Jeannine

Meta

Ik wil je bedanken voor het afgelopen webinar. Heeft veel bijgedragen aan het proces waar ik inzit! Ik ben onder de indruk van hoe jij je presenteert en je kennis en ervaring integreert. Dank! - Meta

Trauma in je lijf voelen en releasen

Ik kwam binnen toen ik eigenlijk niet meer goed functioneerde in mijn leven. Ik werd totaal afgeleid door negatieve situaties, was mezelf verloren in co-dependent gedrag in een relatie, en zat hier helemaal vast in. Tijdens de behandeling heb ik gewerkt aan het verminderen van mijn destructieve patronen, waaronder me altijd aanpassen en de situatie willen controleren. Naast mentale technieken (realiteitszin ontwikkelen, situaties analyseren en doorvoelen, alternatieven ontwikkelen) heb ik vooral veel gehad aan de meer lichaamsgerichte tools (ademen, meditatie, trauma's in je lijf voelen en releasen, op mijn gevoel en intuïtie leren vertrouwen). Dit geeft me letterlijk iets om aan vast te houden. De mensen van het Centre weten precies waar ze mee bezig zijn en het zijn bovendien erg fijne warme mensen. Het spreekt me ook erg aan dat ik zo met meerdere behandelaars te maken heb gehad.

Lya

Hoi Claudia, Wat een geweldig boek. Ik ben er nog mee bezig. Het is te veel om in een recensie te benoemen. Ben zo ontzettend content met jou boek. Heb veel aan de oefening met het schrijven vanuit kleine lyaatje zodoende de warmte Liefde en rust te vinden door mijn volwassen ik. Ik ben niet alleen zeg maar! Onder de pijn zit/ is heel veel liefde. Dank je Claudia!!! Heb in een mail naar jou iets meer kleur gegeven. Het is een proces waar jou boek bij ondersteund!

Dankbaar

Claudia's Care Center in Amsterdam heeft mijn ogen geopend met betrekking tot mijn patronen. Heb ook heb veel inzichten gekregen van haar boek 'Van leed naar liefde' Dankbaar voor haar hulp en het delen van alle tools die nodig zijn om patronen te doorbreken.

Jantien

Ik ben heel blij met de aanschaf van het boek. Ik heb bewust de keus gemaakt om patronen te doorbreken en daar is dit boek een heel fijn hulpmiddel bij. Ik om uit een narcistische relatie en ook mijn voorgaande relaties waren niet heel rooskleurig. Ik besef dat de weg voor verandering bij mijzelf ligt. Inmiddels heb ik verschillende video's bekken van je en helpt het mij om te zien waar ik sta en op terug te vallen als ik neig voor het bekende te kiezen. Ik heb nog een hele weg te gaan, met vallen en opstaan maar dit boek was een van de beste cadeau's de ik mijzelf heb gedaan in 2019. Lieve groet, Jantien