Liefde, verwarring en de moed om los te laten
Afgelopen weekend keek ik de film It Ends With Us, en eerlijk gezegd: hij raakte me dieper dan ik had verwacht. Niet omdat het een perfecte film is, maar omdat het verhaal zo ontzettend herkenbaar is.
Als vrouw. Als dochter. Als therapeut. En als mens die zelf ook ooit moest leren dat liefde niet hetzelfde is als lijden.
Daarom wil ik dit verhaal delen. Omdat ik weet dat zovelen van jullie — misschien jij ook — deze verwarring van dichtbij kennen. Die pijnlijke mix van liefde, hoop en destructie.
De neiging om het gedrag van de ander te begrijpen, te verzachten of goed te praten.
En dat ongemakkelijke gevoel in je lijf dat zegt: er klopt iets niet, terwijl je hoofd zegt: maar hij is toch ook lief…?
De verwarring die je tegenhoudt om te gaan
Wat me zo raakte in de film, is hoe subtiel het begint. Hoe herkenbaar. Tijdens de eerste helft dacht ik oprecht: Hij is lief. Zorgzaam. Charmant. En die uitbarsting… ja, dat was heftig, maar het was ook een ongelukje, toch?
En tóch voelde ik iets in mijn lijf wat ik niet kon negeren. Iets dat fluisterde: Hier klopt iets niet.
Mijn hoofd probeerde het nog weg te redeneren — net zoals zovelen dat doen. Maar mijn lijf wist beter.
En precies dát is wat zovelen van ons meemaken in destructieve relaties. Je voelt aan alles dat het niet goed is, maar je wilt zó graag geloven dat het wél goedkomt. Je hecht je aan de mooie momenten, de excuses, het verdriet van de ander. En je gaat over je eigen grenzen heen — steeds opnieuw.
Twee mensen, dezelfde wond
Wat deze film extra bijzonder maakt, is dat zowel Lily als Atlas — haar oude liefde — opgroeiden in een gewelddadig gezin. Hun vaders mishandelden hun moeders. En hoewel ze die geschiedenis allebei achter zich wilden laten, heeft het hen gevormd. Dat trauma verbindt hen, bewust of onbewust.
En dat is wat ik in mijn werk zó vaak zie gebeuren: we trekken vaak onbewust mensen aan met een vergelijkbare wond. Trauma herkent trauma. En wat vertrouwd is — ook al is het onveilig — voelt soms als thuiskomen.
Wat deze film ons leert over trauma, liefde en herstel
It Ends With Us is geen zoetsappige love story. Het is een ode aan moed, grenzen en het doorbreken van patronen. En het laat ons iets essentieels zien:
- Liefde is niet hetzelfde als lijden.
Je kunt van iemand houden en toch besluiten dat je weg moet gaan. Dat is geen verraad, maar zelfliefde. - Je lijf liegt niet.
Waar je hoofd misschien excuses zoekt, vertelt je lijf vaak de waarheid. Dat onderbuikgevoel is geen zwakte, maar wijsheid. - Herhaling van patronen is geen toeval.
Als je bent opgegroeid in onveiligheid, voelt onveiligheid soms als normaal. Alleen bewustzijn kan dat doorbreken. - Begrip is waardevol, maar geen vrijbrief.
Ryle’s agressie komt voort uit zijn eigen pijn. Maar dat maakt het niet jouw verantwoordelijkheid. - Zelfliefde vraagt soms om pijnlijke keuzes.
Lily kiest uiteindelijk niet tégen Ryle, maar vóór zichzelf — en haar dochter. Dát is herstel: kiezen voor veiligheid, ook als je hart nog vol liefde zit.
Waarom dit verhaal mij persoonlijk raakt
Ik ben zelf ooit weggegaan bij de vader van mijn dochter. Niet omdat ik ineens sterk genoeg was voor mezelf, maar omdat ik het niet over mijn hart kon verkrijgen om haar te laten opgroeien in onveiligheid.
Ik zei altijd: “Wat ik voor mezelf niet kon, kon ik wél voor mijn dochter.”
Eerder ging ik altijd terug. Wist ik het wel met mijn hoofd, maar voelde ik de kracht niet.
Totdat zij er was.
Toen kon ik gaan.
En dat moment — dat keerpunt — was het begin….van mijn eigen herstel.
Tot slot – een uitnodiging van hart tot hart
Deze film raakte me niet alleen als therapeut, maar ook als moeder, als partner, als mens.
Omdat ik weet hoe verleidelijk het is om te blijven hopen.
Om te geloven dat liefde alles overwint.
Maar liefde zonder veiligheid is geen liefde.
Liefde die je verwart, die je doet twijfelen aan jezelf, die je lijf laat bevriezen — dat is geen liefde die je hoeft te verdragen.
Laat deze film iets in jou aanraken.
Of je nu zelf worstelt met een ongezonde relatie, of ooit de moed hebt gehad om los te breken.
Weet: je bent niet alleen.
En: het mag bij jou eindigen.
Voel jij dat het tijd is om patronen te doorbreken?
| Voel je dat het tijd is om te onderzoeken wat wij voor jou hierin zouden kunnen betekenen? Je kan hier geheel vrijblijvend een gratis inzicht sessie inplannen met een van onze coaches. | |
|
|
