Soms voel je van binnen: er is meer mogelijk voor mij... Meer rust, meer diepte meer liefde.
Boek hier een persoonlijk gesprek in
In dit gesprek onderzoeken we samen of het Van leed naar liefde premium traject de bedding kan zijn waarin jij werkelijk gaat ervaren wat je nodig hebt. Met persoonlijke begeleiding, aandacht en groei op alle lagen: hoofd hart en lichaam.
Deze sessie is bedoeld voor wie voelt dat het tijd is om echt te investeren in zichzelf.
We nemen de tijd om te ontdekken of dit traject past bij waar jij nu bent,
en wat er nodig is om de volgende stap te zetten in jouw proces van heling en zelfliefde.
Je hoeft niets te beslissen, alleen even voelen of dit bij je past.
Deze gesprekken zijn beperkt beschikbaar en bedoeld voor wie klaar is om echt de diepte in te gaan.
Heb je nog geen idee wat het beste bij je past, klik dan hier voor een verkennende inzichtsessie met een coach uit het team van Claudia
Klanttevredenheid
Claudia raakt bij mij altijd meteen de kern
Tijdens een moeizame relatie kreeg ik van een vriendin een artikel toegestuurd uit een tijdschrift wat ging over codependency.
Geschokt kwam ik tot de ontdekking dat dit over mij zou kunnen gaan. Ik had er al eens over gehoord en er zelfs een boek van in de kast, maar had het nooit zo direct aan mezelf gelinkt en wist ook niet dat er een therapie voor bestond.
Ik ben meteen gaan kijken op de website en heb het contactformulier ingevuld. Niet veel later werd ik gebeld voor een afspraak en reisde ik naar Diemen voor een intake.
Claudia maakte op mij meteen een prettige indruk. Zonder oordelen hoorde zij mijn verhaal aan en stelde de juiste vragen waardoor ik zonder schaamte helemaal mezelf kon laten zien. Het allerblijst was ik dat ik niet hoefde te stoppen met mijn toenmalige vriend. Door het delen van haar ervaringsdeskundigheid voelde ik mij op mijn gemak en werd ik in deze sfeer van vertrouwen uitgenodigd mijn hele verhaal te doen en eerlijk naar mezelf te kijken. De herkenning en erkenning van mijn patronen maakten dat ik me gezien voelde en niet alleen stond. Ook gaf het verhaal van Claudia mij hoop dat het met mij nog wel goed kon komen.
Juist de inzet van de therapievormen op lichaamswerk gebied gaven mij de mogelijkheid diep in mezelf te duiken. Ook de workshops over codependentie en relatieverslaving waren voor mij ware eyeopeners.
Tijdens deze dagen heb ik ervaren hoe Claudia op professionele wijze inzicht geeft aan zowel de individuele deelnemers als aan de gemeenschappelijke kenmerken en de interactie, het groepsproces en het elkaar spiegelen. Ook hier weer was er ruimte om zonder oordeel op uitnodigende wijze de deelnemers inzicht te laten krijgen in hun eigen gedrag en met oog voor de daarbij behorende emoties.
Tijdens mijn therapietraject heeft Claudia mij weten te enthousiasmeren om zelf de opleiding tot ademcoach te doen.
Claudia werkt vaak oplossingsgericht maar werkt ook aan datgene wat in de weg staat om naar de oplossing te komen. Ze laat me zelf nadenken over mogelijke oplossingen. Aan het begin van een gesprek vraagt ze vaak; “wat zou je innerlijk willen bewerkstellingen als je een toverstaf zou hebben?”. Deze vraag raakt bij mij altijd meteen de kern en zorgt ervoor dat ik duidelijk krijg waar ik naar toe wil.
Dit geeft mij het gevoel en de wetenschap dat ik zelf de regie in handen heb. Ik word uitgedaagd de oplossing in mezelf te zoeken en gesteund in de zoektocht hiernaar.
Liefs,
Paola
Ik voel eindelijk verbinding, liefde en warmte voor mezelf
Ik heb de laatste jaren al best veel bijgeleerd, ik ben veel zelfbewuster geworden. Lang ben ik op zoek naar mezelf geweest en lang ben ik op zoek geweest naar antwoorden op vragen die ik had. Zoals “waarom doe ik de dingen zoals ik ze doe”? Waarom ben ik alleen / zonder relatie? Etc. De laatste jaren heb ik veel antwoorden gekregen. Ik heb mogen leren wie ik ben, hoe mijn patronen in elkaar zitten, door welke drijfveer ik onbewust aangestuurd wordt. En ik heb bijgeleerd hoe ik bewuster kan worden, zodat ik steeds minder op de automatische piloot stuur, maar veel meer zelf aan het stuur zit. Bewust wording creëert keuze en keuze geeft meer balans. Hetgeen ik nu aan het doen met dmv jouw programma geeft nog meer verdieping en helderheid, dus nog meer antwoorden op vragen en dat is heerlijk, het is een feest van herkenning, zo fijn dat er nu “woorden” aan gehangen worden zodat er veel meer duidelijkheid is voor mezelf en begrip naar mezelf. Het is zo fijn steeds meer puzzelstukjes te ontvangen. Ik kan steeds beter plaatsen wat het is en waarom het is.
Heel fijn vind ik de opbouw van je programma, elke keer een korte duidelijke uitleg met een oefening. Ik denk dat omdat ik al behoorlijk bewust ben de oefeningen me “makkelijker” afgaan dan gelijkgestemden die veel meer op onbewust niveau leven. Eerlijk gezegd denk ik dat als ik een aantal jaren geleden aan deze oefeningen was begonnen ik in no time vastgelopen was omdat ik gewoonweg niet goed door had wat ik doe. En met makkelijk bedoel ik meer dat ik het goed kan plaatsen en begrijpen en inzie hoe mijn patroon / drijfveer werkt op dit specifieke onderdeel, super interessant!
Alles is een feest van herkenning tot nu toe, het typische type, de kenmerken van RV, de functie van verslaving, de hechtingsstijl, uitleg hoe RV ontstaat, de emo cyclus, de fasen van het herstel proces (en halleluja ik kan herstellen, er is een uitweg :-), de toelichting op verschillende methoden (cognitieve therapie, ik heb destijds kennis gemaakt met de scriptcirkel, een eye opener en het delenwerk hoe jij omschrijft heb ik leren kennen als voice dialogue). Heel mooi te ontdekken over het innerlijk kind en dat ik me niet meer alleen voel met een “gat in mijn ziel”, maar steeds meer gevuld, steeds meer bodem krijgt. Fijn om voor haar te mogen zorgen en hierdoor voel ik meer verbinding, warmte en liefde (waar het tenslotte om gaat), en ik weet dat ik mezelf dit kan geven. Ik snap nu ook dat emoties van “het kleine kind marieke” kan zijn, en zie dus het onderscheid tussen kind en volwassen. Ik heb de laatste jaren enorm veel bijgeleerd over beperkende gedachten en overtuigingen en hoe waanzinnig het werkt als je een beperkende overtuiging kunt doorbreken! Kortom, met jouw programma valt er voor mij nog meer samen en dat is super fijn! Het idee dat ik hier uit kan komen en dat ik in staat zal zijn een gezonde, liefdevolle relatie op kan bouwen met mezelf en met anderen zet mijn motor aan om dit programma goed door te werken, me eigen te maken. Er is niets liever wat ik wil, ik wil emotioneel gezond zijn. Ik heb hier al last van sinds ik me kan herinneren, wist nooit goed wat het was, en nu is het duidelijk en weet ik wat ik kan doen, hoe waanzinnig & geweldig is dat! Ik was al een heel eind op weg, maar dit is de kers op de taart :-). Ik weet zeker dat het me lukt. Ik heb ook altijd gezegd, mocht ik ooit moeder worden dan wil ik het anders voor mijn kind, maar ja, hoe dan? En nu is dat allemaal duidelijk, echt ik vind het fantastisch! Ik ben enorm dankbaar dat ik dit alles bijleer en dat ik het kan doorgeven aan mijn allerliefste dochtertje en aan anderen.
Dankjewel lieve Claudia dat jij zoveel energie, liefde en moeite in dit mooie programma hebt gestopt en anderen wilt helpen, dikke knuffel!
Groetjes, Marieke
Ik voel me een andere vrouw
Dit jaar startte ik met een ongelofelijke dip. Ik had oud en nieuw gevierd bij mijn zus met mijn jongste dochter en dacht weer een jaar alleen. Ik vind er zo niks aan. Tien jaar geleden pleegde de vader van mijn kinderen zelfmoord. In de afgelopen jaren heb ik relaties gehad die mij geen geluk brachten en waarin ik mezelf kwijt raakte. Mijn ex, een echte narcist, was gok verslaafd, ontrouw en bedroog mij keer op keer. Toch liet ik het gebeuren en duurde het heel lang voordat ik achter die relatie een punt kon zetten. Daarna volgde een aan uit relatie met een man met bindingsangst. Ik zocht elke keer ‘de schuld’ bij mezelf en dacht als ik het anders zou doen er dan wel echte liefde op mijn pad zou komen. Toen las ik een post van Claudia op Facebook en herkende me zo in het verhaal van elke keer een ongezonde partner aantrekken.
Ik boekte een kennismakingscall met Claudia en voelde dat haar traject mij echt zou gaan helpen. Eerder dat jaar was ik gestart bij een psychologe, fijne gesprekken maar het pakte niet het echte probleem aan. De individuele en groepscoachingsessies van Claudia hebben mij zoveel gebracht. Het innerlijk kind- en ademwerk versterkten dat nog eens. Ik voel me een andere vrouw; heb pijn uit het verleden geheeld en weet nu wat mijn valkuilen zijn. Het is ongelofelijk hoe groot de verandering is geweest in een jaar tijd. Als jij ook klaar bent met relaties die je meer kosten dan opleveren, als je echt wilt helen en een liefdevolle relatie met je zelf; want daar begint het, wilt ontwikkelen moet je bij Claudia zijn.
Liefs, Susan
Remco
Wat was je grootste pijn/probleem toen je bij me kwam?
Overlevingsstrategieën die mijn liefdespad bemoeilijken.
Wat is je belangrijkste inzicht/proces dat je hebt doorgemaakt?
Meerdere maar zeker mezelf herontdekken en vanuit zelfliefde in verbinding staan met mijzelf en anderen.
Wat was het meest waardevol en zie je echt als resultaat van het traject dat ik je aangeboden heb?
De gehele opbouw van de 6 dagen geven zoveel inzichten en die kan ik niet los zien van elkaar. Alle thema's die we hebben aangeraakt dragen bij aan een diepere verbinding met mijzelf.
Waarom zou je een ander aanraden om vooral met mij te gaan werken?
Lieve Claudia, ik wil je nogmaals enorm danken voor de mooie life changing ademsessies, de vele inzichten, de veilige plek die je biedt en al jouw voelbare liefde. Ook de begeleiding van jouw team was zo fijn en professioneel en "echt" dankjewel. Liefs Remco
Me & Anorexia
The first sign of Anorexia appeared for me when I just turned fifteen, in October 2014. Time had passed and I had grown increasingly anxious and unhappy about all the changes occurring in my body due to adolescence. On the outside, I seemed to be totally fine according to my surroundings, but in front of the mirror the reflection appearing made me feel unhappy, no matter what other people would tell me; I felt fat. Since a very young age I had been very active doing sports and I had recently discovered a true passion for long distance running. Being physically active, I knew that there was no risk for me to have any weight problems, but still my complex grew increasingly more important and it was taking over my life. Too many changes were occurring at the same time, more and more, I started to question my appearance and how I would look after this metamorphosis. Being constantly surrounded by Medias telling us how we should look and how we shouldn’t, I felt scared not to be good enough and to be rejected. I decided that there was no other solution than to control those changes. Since the beginning I only had very good intentions, deciding to make sure that I ate very healthily. But I gradually got lost in confusion and I started to eat less and less. I became literally scared of food, scared that the moment it would enter my mouth it would make me blow like a balloon. Mealtime became an enemy for me, and controlling what I was going to eat became the only reason for me to get up in the morning. Every day I drew back into my world of isolation, in which I was all alone with a little voice telling me what I was allowed to eat or not. This little terrorist had taken power over me. I was getting more and more tired, sometimes I even felt dizzy and my performance in running was not improving either. This upset me a lot but I couldn’t eat, the terrorist said no.
I didn’t possibly understand why I felt so sad and absent-minded now that I had that control. I wasn’t being myself and although I tried, I couldn’t hide it. My mother slowly realized that my way of eating had changed and that it wasn’t at all suitable for the amount of sport I was doing. She tempted to warn me but I did not want to listen. I felt harassed and I was scared she would take away from me this control I was holding on so tight. Time passed and I had already lost three kilos, when I got a serious stomach flew which made me loose five additional kilos. At that time my mother seriously banged at my door and woke me up, in a rather harsh and straight forward manner. But miraculously that’s how she brought me back to reality and made me take my first step to recovery. I was scared to let go of the control the terrorist was offering me but somehow, I knew deep down, that I had to trust my mother. In addition, the new reflection in the mirror told me that this was not how I truly wanted to be. I was battling my way out of the grasps of my terrorist, admitting my disease and determined to get help.
After staying a few days in Hospital, to make sure that I was in good conditions, with the entire support of my school, my friends and my family, I started taking regularly part in supervised groups in wish I was able to share my situation with other people having similar problems. By this mean I was able to learn more myself about what was happening to me, and realized most importantly, that I wasn’t alone. I tried to stay as open as possible about my terrorist because I was aware that isolation was a true danger. I wasn’t yet stronger than him and he could easily make me fall down the stairs again. I knew that staying honest and talking about it would be a security against forgetfulness. Anorexia is in fact, a disease which puts you in constant denial and the best way to act against it, primarily, is to stay honest to yourself and others. This is what saved me from never setting free from the lie I lived in. With the help of a nutritionist, I learnt to overcome my fear of food and I slowly started to enjoy it again. She gave me enough information to get back to a healthy weight again, but still, the unrealistic fear of getting fat was still anchored deep down in me. I then met Claudia Krumme who worked with me at a psychological level to help me overcome my fears. I gradually became more aware that the little voice commanding me was in fact Anorexia. I became stronger than the terrorist, and I finally was able to tell him off. I started to work on myself, trying to understand the roots of my disease.
Through Mrs. Krumme’s process of working, involving the analysis of feelings of the individual, I finally learnt one essential thing. I realized that all the love of the world would not be enough to make me happy, until I would start accepting and loving myself first. People believing in me wouldn’t bring me faith until I would start to believe in myself. I realized that finally I was entirely alone, no one could make me decide to make me gain weight or change my state of mind apart from myself. I was the pill who could cure the illness. That was as far as my surroundings could lead me. I had to trust myself, have the courage to let go of my fears and make my steps, even if the road would be long and hard. Soon enough I decided that I had to use the same intense determination with which I had come down this sinister hole, to come back up again. I personally have to say that having clear goals helped me a lot. I want to lead a healthy life, and I want to take my passion for running further. In hard times, I remind myself those goals and they bring me hope and keep me going.
Now waking up in the mornings, I feel I am growing stronger, daring, little by little, to let go from all my fears. I acknowledge the fact that I haven’t yet reached the end of the path of my recovery. The biggest part of it is yet to come: accepting myself just as I am. This step is indisputably one that each human being has to take, in order to survive throughout the life he has been given. I can see a very positive prospect in the course of my experience with Anorexia; my personal issues becoming so dominant over my existence at a rather young age, I realized that life has already given me a chance to learn the skill of acceptance of oneself, a skill which most of the people only attain towards the middle of their lives. Similarly, life has given me the opportunity to aquire serenity, tolerance, confidence and trust in myself, a challenge that I am willing to take. It wants me now, to let my mind come to peace with my body, a body with which I am destined to live with until the very last day. As to this day, I learnt not to suppress it. On the contrary, I am aware that throughout my life, in difficult time involving stress, anxiousness and doubt, he will be there to hunt me again telling me I am not good enough whatever I do.
In those hard times, I manage to detect this terrorist, I analyze what he tells me but most importantly I do NOT listen to him. I give myself the choice of not giving it any importance and that is precisely what makes my strength. The healthy part of me has taken back the lead. I realized that Health, Happiness and my passion for running are much more important to me than the vicious quest of being the skinniest possible.
I am thankful for all the support I am given and I consider myself unbelievably lucky to be supported by such caring people. I want to thank my family, the school staff for their amazing support, and Claudia Krumme for her help and guidance. But I am particularly grateful to my mother who since the first day was determined to help me defeat my little terrorist.
