Gratis van leed naar liefde challenge

Ik heb Claudia ontmoet bij de 12 stappengroepen van de NA (Narcotics Anonymous), waar ze mijn sponsor (= persoonlijk begeleider) was gedurende ongeveer een jaar. Claudia was mijn eerste echte sponsor binnen de NA, en toen ik haar ontmoette had ik nog regelmatig terugvallen in gebruik. Anderen hadden mij aangeraden om Claudia als sponsor te vragen, omdat ze binnen de NA toen al bekend stond als een kundig begeleider. En dit kan ik inmiddels zeker beamen. Claudia leerde me de basis van dit programma, en gaf me een stevig fundament mee, waar ik tot op de dag van vandaag (9 jaar clean met halverwege een kleine uitglijder van 1 avondje drinken) plezier van heb. Omdat ik steeds bleef terugvallen in gebruik (alcohol, speed, crack en heroïne), en nog op de methadon zat, heeft Claudia me geholpen om eerst naar een kliniek te gaan om van de methadon af te bouwen, en mijn basis te versterken. Want wat bleek: zolang ik nog methadon in mijn systeem had, reageerde mijn lichaam alsof ik drugs in mijn systeem had, en bleef ik dus trek houden. Dit is het zelfde als, zoals ze bij NA zeggen, “die eerste pakken”, waarna je in de obsessie komt en niet meer kan stoppen. Vandaar de uitspraak: “een is teveel, duizend nooit genoeg”. Op het moment dat ik abstinent was, ben ik deze ervaring blijven toepassen: ik wist dat ik niet die eerste moest pakken, omdat ik dan weer zou zijn overgeleverd aan mijn verslaving. Dit is ook stap 1 van de 12 stappen, welke ik samen met Claudia heb doorgewerkt. En vanaf dat moment bleef ik clean. Drugs of drank gebruiken waren nu geen optie meer, en ik wilde het ook echt niet meer. Maar ik had nog wel last van de gedachte dat ik geen plezier meer zou kunnen hebben op sociale gelegenheden zonder drank. Drank wordt door de NA immers ook als een drug gezien. Claudia leerde me dat dat een rouwproces is, en dat het er gewoon bij hoort, en dat gaf me veel kracht en vertrouwen. Eenmaal clean en nuchter merkte ik dat mijn verslaving weer de kop op stak op andere gebieden in mijn leven, zoals in de vorm van overmatig eten, en op het vlak van seksuele relaties. Gelukkig is Claudia erg all-round op het gebied van verslaving, en kon ze me helpen om ook op deze gebieden de 12 stappen methode toe te passen. Ook na de periode dat ze mijn NA sponsor was, heb ik haar zo nu en dan nog om advies gevraagd, en daar veel aan gehad. Ze leerde me zien dat al deze obsessies manieren waren van mijn onbewuste om niet bij mijn gevoel te hoeven zijn. Onder haar begeleiding heb ik langzaam de moed gekregen om dit toch, stapje voor stapje, aan te gaan. Inmiddels ben ik 9 jaar verder, en gelukkiger dan ooit. Ik werk nu sinds 3 jaar zelf in de kliniek waar ik destijds ben afgebouwd met de methadon, als ervaringsdeskundige. Het geeft me een super goed gevoel dat ik nu zelf alles wat ik geleerd heb, van Claudia en van anderen, door kan geven aan de cliënten waar ik nu mee werk. Liefs, Milou

Ondanks het feit dat ik de workshop al eens gedaan heb, merk ik dat ik toch wel zenuwachtig ben als ik me die ochtend klaarmaak om naar Diemen te gaan. Dit gevoel word nog sterker als ik op het station Rotterdam erachter kom dat de Fyra weer eens niet rijdt…wat betekent dat ik te laat ga komen..(mijn grote angst). Met ademhalingsoefeningen om rustig te blijven en de gedachte dat “dit precies zo moet zijn om te leren mijn controle los te laten” (Byron Katie) probeer ik dit gevoel te doorstaan, maar koop toch een pakje shag om de spanning te proberen te verminderen… Aangekomen bij Claudia, waar ik al 2,5 jaar werk aan mijn codependentie, relatieverslaving en verslaving aan middelen, word ik dan ietsje rustiger als ik het groepje binnenstap wat zich inmiddels voorgesteld heeft; een mooie groep van 5 vrouwen van 16 tot 57 jaar met verschillende insteek, maar veel overeenkomsten. Ik merk dat het bespreken van de theorie op veel punten weer heel vernieuwend is, nog steeds van toepassing, maar wel dat het accent verschoven is naar andere gebieden. Dingen die voor mij nu belangrijk zijn heb ik als volgt genoteerd; * Ik wil mijn realiteit uiten op een beheersbare evenwichtige manier, wensen en behoeften rechtstreeks uitspreken * Ik wil mezelf niet hulpeloos voordoen als vorm van controle * Ik wil evenwicht tussen verbinding en autonomie. Grensoverschrijdend gedrag verminderen, zoals dingen voor een ander doen, schreeuwen als het niet gaat zoals ik wil Controlegedrag komt voort uit oude pijn eronder willen houden. Wat confronterend is het nog steeds! Ik dacht dat ik al een heel eind was, en dat is ook zo , maar straf mezelf nog wel eens dat ik niet perfect ben. Hierdoor ontstaan dan zoals ik nu inmiddels geleerd heb paniekaanvallen in de vorm van misselijkheid en duizeligheid, schuldgevoelens, afreageren op anderen. Na het bespreken van de theorie gaan we opdrachten invullen. Opdracht 5 gaat over beschadigde intimiteit. Ik kom tot de conclusie dat ik op alle gebieden (lichaam, gevoelens, gedachten, gedragingen) mezelf inhoudt uit schaamte. (achterliggende overtuigingen zijn; aardig gevonden worden, bang zijn niet goed genoeg te zijn, sociaal/maatschappelijk aanvaardbaar gedrag vertonen, Ik ben het niet waard) waardoor ik afstand neem, me anders voordoe en me ook wel provocerend kan gedragen of hulpeloos. Gelukkig merk ik ook op dat ik in de 2,5 jaar dat ik bij CCC aan het werken ben aan mezelf (na 28 jaar werken in de hulpverlening, diverse relaties met verslaafde mannen en zelf ook verslavingsgedrag) met hulp van transformational breathing, de helende reis, hypnotherapie en mindfulness al veel meer van mezelf ben gaan houden en dat ik mezelf hierdoor steeds beter durf te laten zien aan anderen, waardoor ik openheid en verbinding terugkrijg. Ik mag van mezelf noteren dat ik mezelf accepteer met al mijn tekortkomingen, deze uit naar mijn omgeving en hierdoor liefde en respect terug ontvang. Na een heerlijke lunch buiten, gaan we verder met bespreken. Omdat de groep zo veilig voelt, is er een fijne sfeer van delen, vanuit herkenning en begrip en kwetsbaarheid durven tonen. Ik word emotioneel als we gaan bespreken hoe we negatieve controle uitoefenen op anderen, als ik bemerk dat ik dit patroon ook op mijn kinderen toepas. Het is toch fijn te merken dat ik dit mag voelen en dat ik hierin ondersteuning krijg om daarna zelf verantwoordelijkheid te nemen omdat ik bewuster word! De dag vliegt voorbij en na de therapeutische groep nemen we alweer afscheid van elkaar. Wat een krachtige vrouwen om op deze manier bewust te worden en dit proces aan durven gaan! Ik ben trots en dankbaar dit te mogen doen voor mezelf en voor mijn kinderen. Ik kan het echt iedereen aanraden die worstelt met het leven, op wat voor manier dan ook. Ik ben het leven steeds meer gaan omarmen met alles wat zich aandient en val wel terug in oude patronen, maar herken ze steeds beter en verwelkom ze als een mogelijkheid mijn les verder te leren! Deze les dient zich al meteen weer aan als blijkt dat de Fyra op de terugweg WEER niet rijdt… Even heb ik de neiging weer heel boos te worden, voel in mijn lijf wat er gebeurd met me en haal dan adem om het los te laten…. Claudia, Ik kijk uit naar mijn volgende lessen! Sophia