Gratis van leed naar liefde challenge

De challenge waarin je leert verslavende relaties en relatie patronen los te laten en daarvoor in de plaats gezonde relaties aan te gaan.

In de eerste plaats de relatie met jezelf en van daaruit met de ander.

4 dagen, 4 opdrachten, 3 meditaties en 4 webinars

9, 10, 11 en 12 DECEMBER

Kun je er live niet bijzijn dan kun je iedere dag 's avonds de opname terugkijken. Zorg wel dat je iedere dag bijblijft.

Nadat je je hebt aangemeld kom je op de pagina om je in te schrijven voor één van de webinars die ik op donderdag geef.
Wordt ook lid van de besloten Facebook groep van deze challenge.

Heb je een partner of een ex-partner die jou ongelukkig maakt en lukt het maar niet om hier uit te geraken? Of trek je steeds opnieuw die niet beschikbare partner aan? Ik leer je graag wat de redenen zijn en hoe dit anders kan.

Van liefde die pijn doet naar liefde die gelukkig maakt. Is dit wat jij wilt?
Meld je meteen hier aan.

van leed naar liefde challenge

Doe gratis mee!

Doe mee aan de challenge ‘Van leed naar liefde‘ van 9 tot en met 12 december.

Waar? Vanaf je eigen pc laptop of tablet vanaf iedere plek op de wereld.

Wat ga je leren deze 4 dagen?

Dag 1: Wat zijn relatieverslaving en codependentie?

  • Wat zijn de symptomen van beide?
  • Hoe herken je deze symptomen?
  • Wat zijn de verschillen?
  • Meditatie.

Dag 2: Zorgen voor je innerlijke kind

  • De 5-stappen methode.
  • Het doorbreken van verslavende relatiepatronen.
  • Je overlevingsstrategie ontmantelen.
  • Meditaties.

Dag 3: Wat de redenen zijn dat het zo moeilijk is om met een verslavende relatie te stoppen?

  • Wat is trauma binding.
  • Wat is stockholmsyndroom.
  • Wat is cognitieve dissonantie.
  • Wat zijn de 10 tekenen van trauma binding.
  • Meditatie.

Dag 4: Vraag en antwoord webinar.

De ervaring heeft mij geleerd dat er tijdens en na het geven van een challenge enorm veel vragen zijn. Zowel inhoudelijke vragen als vragen over de verschillende van leed naar liefde jaartrajecten en de van leed naar liefde GGZ trajecten. Ik wil deze graag beantwoorden maar liever niet even snel tussendoor. Daarom is het fijn om op de laatste dag van de challenge een vraag en antwoord webinar in te plannen.

De kennis die je hebt opgedaan in de voorgaande dagen krijgt meer diepgang, en de antwoorden op de verdiepende vragen zorgen voor begrip van de noodzaak tot verandering van patronen.

Je hebt een hoop geleerd de afgelopen dagen maar ook gevoeld hoe de kracht van meditatie en innerlijk werk van waarde is. Mogelijk ben je ook bewust geworden dat het niet heel eenvoudig is om zelfstandig zicht te krijgen op je verstrikkingen en je blinde vlekken. Herstel en heling van deze thematiek is namelijk geen proces wat je in 4 uurtjes kunt doorlopen en dan voor eens en altijd klaar is.

Ik vertel je in dit laatste webinar wat wij aanbieden aan jaarprogramma’s zodat jij dit jaar nog oude patronen kunt doorbreken, zelfliefde kunt ontwikkelen en van daaruit fijne relaties zal aantrekken.

Kortom hoe kom je tot diepgaande verandering waardoor je echt anders in relaties zult gaan staan en kunt gaan genieten van een leven vol liefde en vreugde, alleen of samen!

Het is belangrijk om te weten welke patronen in jouw leven aanwezig zijn om ze te kunnen doorbreken.

Heb je deze training al eens eerder gevolgd? Denk dan niet “dat weet ik allemaal al”, want ik deel altijd heel veel nieuwe content. Daarnaast zul je merken dat herhaling je altijd weer nieuwe inzichten brengt.

“Repetition is the mother of skills” en “Kennis is macht”.

Klanttevredenheid

Sylvia

Ik was aan het kijken naar webinar 2 van de challenge. Je had een wit/roze trui aan en je boog je steeds wat naar de camera toe en je sprak met een lieve stem. Ik lag op de bank te luisteren en keek zo naar dat beeld. Op een gegeven moment kreeg ik de associatie dat ik in een wieg lag en jij een lieve moeder was die over de wieg boog en lief tegen mij sprak. Daar werd ik heel rustig van en was erg fijn. Natuurlijk moet ik een moeder worden voor mijn eigen innerlijk kind maar dit was ook wel even prettig! ? Bedankt voor de mooie webinars!   Liefs, Sylvia

Me & Anorexia

The first sign of Anorexia appeared for me when I just turned fifteen, in October 2014. Time had passed and I had grown increasingly anxious and unhappy about all the changes occurring in my body due to adolescence. On the outside, I seemed to be totally fine according to my surroundings, but in front of the mirror the reflection appearing made me feel unhappy, no matter what other people would tell me; I felt fat. Since a very young age I had been very active doing sports and I had recently discovered a true passion for long distance running. Being physically active, I knew that there was no risk for me to have any weight problems, but still my complex grew increasingly more important and it was taking over my life. Too many changes were occurring at the same time, more and more, I started to question my appearance and how I would look after this metamorphosis. Being constantly surrounded by Medias telling us how we should look and how we shouldn’t, I felt scared not to be good enough and to be rejected. I decided that there was no other solution than to control those changes. Since the beginning I only had very good intentions, deciding to make sure that I ate very healthily. But I gradually got lost in confusion and I started to eat less and less. I became literally scared of food, scared that the moment it would enter my mouth it would make me blow like a balloon. Mealtime became an enemy for me, and controlling what I was going to eat became the only reason for me to get up in the morning. Every day I drew back into my world of isolation, in which I was all alone with a little voice telling me what I was allowed to eat or not. This little terrorist had taken power over me. I was getting more and more tired, sometimes I even felt dizzy and my performance in running was not improving either. This upset me a lot but I couldn’t eat, the terrorist said no. I didn’t possibly understand why I felt so sad and absent-minded now that I had that control. I wasn’t being myself and although I tried, I couldn’t hide it. My mother slowly realized that my way of eating had changed and that it wasn’t at all suitable for the amount of sport I was doing. She tempted to warn me but I did not want to listen. I felt harassed and I was scared she would take away from me this control I was holding on so tight. Time passed and I had already lost three kilos, when I got a serious stomach flew which made me loose five additional kilos. At that time my mother seriously banged at my door and woke me up, in a rather harsh and straight forward manner. But miraculously that’s how she brought me back to reality and made me take my first step to recovery. I was scared to let go of the control the terrorist was offering me but somehow, I knew deep down, that I had to trust my mother. In addition, the new reflection in the mirror told me that this was not how I truly wanted to be. I was battling my way out of the grasps of my terrorist, admitting my disease and determined to get help. After staying a few days in Hospital, to make sure that I was in good conditions, with the entire support of my school, my friends and my family, I started taking regularly part in supervised groups in wish I was able to share my situation with other people having similar problems. By this mean I was able to learn more myself about what was happening to me, and realized most importantly, that I wasn’t alone. I tried to stay as open as possible about my terrorist because I was aware that isolation was a true danger. I wasn’t yet stronger than him and he could easily make me fall down the stairs again. I knew that staying honest and talking about it would be a security against forgetfulness. Anorexia is in fact, a disease which puts you in constant denial and the best way to act against it, primarily, is to stay honest to yourself and others. This is what saved me from never setting free from the lie I lived in. With the help of a nutritionist, I learnt to overcome my fear of food and I slowly started to enjoy it again. She gave me enough information to get back to a healthy weight again, but still, the unrealistic fear of getting fat was still anchored deep down in me. I then met Claudia Krumme who worked with me at a psychological level to help me overcome my fears. I gradually became more aware that the little voice commanding me was in fact Anorexia. I became stronger than the terrorist, and I finally was able to tell him off. I started to work on myself, trying to understand the roots of my disease. Through Mrs. Krumme’s process of working, involving the analysis of feelings of the individual, I finally learnt one essential thing. I realized that all the love of the world would not be enough to make me happy, until I would start accepting and loving myself first. People believing in me wouldn’t bring me faith until I would start to believe in myself. I realized that finally I was entirely alone, no one could make me decide to make me gain weight or change my state of mind apart from myself. I was the pill who could cure the illness. That was as far as my surroundings could lead me. I had to trust myself, have the courage to let go of my fears and make my steps, even if the road would be long and hard. Soon enough I decided that I had to use the same intense determination with which I had come down this sinister hole, to come back up again. I personally have to say that having clear goals helped me a lot. I want to lead a healthy life, and I want to take my passion for running further. In hard times, I remind myself those goals and they bring me hope and keep me going. Now waking up in the mornings, I feel I am growing stronger, daring, little by little, to let go from all my fears. I acknowledge the fact that I haven’t yet reached the end of the path of my recovery. The biggest part of it is yet to come: accepting myself just as I am. This step is indisputably one that each human being has to take, in order to survive throughout the life he has been given. I can see a very positive prospect in the course of my experience with Anorexia; my personal issues becoming so dominant over my existence at a rather young age, I realized that life has already given me a chance to learn the skill of acceptance of oneself, a skill which most of the people only attain towards the middle of their lives. Similarly, life has given me the opportunity to aquire serenity, tolerance, confidence and trust in myself, a challenge that I am willing to take. It wants me now, to let my mind come to peace with my body, a body with which I am destined to live with until the very last day. As to this day, I learnt not to suppress it. On the contrary, I am aware that throughout my life, in difficult time involving stress, anxiousness and doubt, he will be there to hunt me again telling me I am not good enough whatever I do. In those hard times, I manage to detect this terrorist, I analyze what he tells me but most importantly I do NOT listen to him. I give myself the choice of not giving it any importance and that is precisely what makes my strength. The healthy part of me has taken back the lead. I realized that Health, Happiness and my passion for running are much more important to me than the vicious quest of being the skinniest possible. I am thankful for all the support I am given and I consider myself unbelievably lucky to be supported by such caring people. I want to thank my family, the school staff for their amazing support, and Claudia Krumme for her help and guidance. But I am particularly grateful to my mother who since the first day was determined to help me defeat my little terrorist.

Lya

Hoi Claudia, Wat een geweldig boek. Ik ben er nog mee bezig. Het is te veel om in een recensie te benoemen. Ben zo ontzettend content met jou boek. Heb veel aan de oefening met het schrijven vanuit kleine lyaatje zodoende de warmte Liefde en rust te vinden door mijn volwassen ik. Ik ben niet alleen zeg maar! Onder de pijn zit/ is heel veel liefde. Dank je Claudia!!! Heb in een mail naar jou iets meer kleur gegeven. Het is een proces waar jou boek bij ondersteund!

Meta

Ik wil je bedanken voor het afgelopen webinar. Heeft veel bijgedragen aan het proces waar ik inzit! Ik ben onder de indruk van hoe jij je presenteert en je kennis en ervaring integreert. Dank! - Meta

Heel fijn om op mijn eigen plek te staan

De familieopstelling voor mij was heel bijzonder. Mooi om van een 'afstand' te kunnen kijken wat er gebeurd binnen het gezin, waar ik uitkom. Het heeft me bevestigd, wat ik al vermoedde, nl dat ik sowieso niet op mijn plek sta. De laatste maanden kwam bij mij al meer de vraag op, of ik mijn leven wel leef. Voel me al wekenlang leeg en heb geen energie. Een beetje burn out achtige klachten. Dit kwam ook naar voren in de familieopstelling; dat ik voor mijn ouders en mijn broer heb gezorgd en dus niet voor mijzelf. De verwarring, verstrikking en symbiose binnen mijn familie (werk ook samen met mijn broer, wat het er in dit opzicht niet makkelijker op maakt). Hierdoor heb ik mijn behoefte om gezien te worden, het gat op te vullen etc buiten mijzelf gezocht, wat maakte dat ik op niet beschikbare mannen viel/val, mijn codependentie. Het was heel fijn te voelen hoe het is op mijn eigen plek te staan. Het is wel een beetje hoe nu verder... wat moet ik doen, of juist wel niet doen. Mijn leven lang heb ik dit zo gedaan en het is niet makkelijk dit te turnen. Dus voel nog wel enigszins verwarring. En dacht dat ik mijn codependent gedrag / verlatingsangst wel enigszins opgelost had, maar dat blijkt dus toch van niet. Als ik me verbonden voel met iemand, heb ik veelal de neiging me te versmelten met diegene. Voel wel steeds meer een soort split tussen de behoeftes van mijn kleine meisje en van mij als volwassen vrouw. Ook dit werd deze dag bevestigd, omdat ik uit de familie verstrikking wil. De ademsessie aansluitend was ook heel bijzonder en rustgevend. Heel mooi om de dag zo af te sluiten. Ik kijk dus echt terug op een hele fijne en bijzondere dag. Een soort nieuw begin, nu te gaan zorgen voor mijzelf! Alleen vraag ik mezelf nog wel af, hoe? Want ik heb nooit geleerd om voor mezelf te zorgen...

Mijn relatie ging uit en ik ging snel weer op Tinder

De laatste tijd liep ik te zoeken naar wat ik toch mankeerde. Mijn relatie was net beëindigd maar was er nog extreem veel mee bezig. Ik begreep niet waarom het zo was gelopen. Wat maakte deze man bij mij los, waardoor ik mij zo verschrikkelijk verdrietig voelde? Ik ging snel weer op Tinder zodat ik maar niet alleen hoefde te zijn. Claudia vertelde mij dat dit was omdat ik no matter what geen contact wilde maken met mijn gevoelens van eenzaamheid en afwijzing. (liefdeverslaving) Ik ben he jaartraject gaan volgen en gaan toegeven dat ook ik een wond van binnen heb door traumatische jeugdervaringen. De reden waarom het met mijn laatste partner zo escaleerde is dat we dat bij elkaar hebben aangeraakt. Als kleine kinderen stonden we stampvoetend tegenover elkaar. Als ik terug kijk kan ik zien dat hij vanwege zijn bindingsangst minder vaak bij mij wilde zijn dan ik bij hem. Ik nam dat altijd heel persoonlijk. Nu kan ik zien dat dit stuk echt van hem is waar hij aan mag werken als hij dat wilt. (relatieverslaving) Samen zijn we bij Claudia in traject gegaan en nu wonen we al enige tijd samen en zijn heel goed in staat om onze triggers eerst persoonlijk uit te werken en daarna weer samen te komen. Had nooit gedacht dat dit wonder zou kunnen gebeuren. Heel dankbaar! Liefs, Monique

Annette

Beste Claudia, Heb net het derde webinar van de challenge gezien. Ik wil je complimenteren. In het oerwoud van coaches steek je er mijns inziens bovenuit. Mooi hoe je zoveel verschillende mensen weet aan te spreken die allemaal op een ander punt in hun ontwikkeling / reis zijn. Groetjes, Annette

‘ Ervaring event ‘

Hele mooie dag met nieuwe inzichten. Ik zou het event aan iedereen aanraden. Leerzaam voor iedereen. Xxx Maria

Sylvia

April ’23 ben ik aan het traject bij Claudia begonnen. Ik was op dat moment met mijzelf op een dieptepunt gekomen, veroorzaakt door de scheiding van de vader van mijn kinderen. Ik was mijzelf volledig kwijt, ik wist niet meer wie ik was. Door maandelijks 1:1 gesprekken met Claudia te voeren, kwam ik er steeds meer achter dat ik een pleaser was, dat ik mijn grenzen niet durfde aan te geven en dat ik mijzelf nooit op nummer 1 heb gezet en dat was allemaal te herleiden naar mijn jeugd. Door de technieken om met je innerlijke kind aan de slag te gaan ben ik mij steeds bewuster geworden van de kindpijnen en door telkens, als de pijn opspeelt, met haar te gaan zitten en haar te koesteren en tegen haar te zeggen dat je de pijn herkent en erkent, ben ik steeds meer van mijzelf gaan houden en sta nu veel sterker en stabieler in het leven. Ik heb ook gedurende dat jaar, een aantal keren transformational breathing gedaan en ter afsluiting een volle retreat week op ibiza gedaan. Transformational breathing is voor mij heel helend geweest, je wordt door de breathing op plekken gebracht waar je geen weet van hebt maar die wel naar de oppervlakte worden gebracht en vandaaruit kan je je pijnstukken helen Uiteindelijk zie ik mijn reis als van een gebroken vogeltje weer terug bij mijzelf, veel zelfverzekerder en met volle overtuiging weer de glans van het leven zie. Ik wil Claudia en haar team heel erg bedanken voor alle tools die zij inzetten om je weer terug bij jezelf te brengen.

Ik kijk steeds weer opnieuw

Super dat ik deze video's zo vaak als ik wil opnieuw kan bekijken. Ik hoor altijd weer iets nieuws waar ik wat mee kan.

Praktische details

favicon

Wanneer?

Elke dag van deze challenge houd ik van 10.00 tot 11.00 uur een live webinar. Via de chat kun je me al je vragen stellen over het onderwerp van die dag. Nadat je je hebt aangemeld, ontvang je een e-mail van me met de inschrijflink voor de het webinar van donderdag.

favicon

Video

Kun je er een keer niet bij zijn? Dat is natuurlijk jammer, maar geen enkel probleem: ik stuur de video van het webinar plus de opdracht, meditatie, of visualisatie per e-mail naar je toe. Zo kun je toch nog meedoen!

favicon

Opdracht

Elke dag krijg je een opdracht die je kunt delen in de besloten Facebookgroep. Dat is natuurlijk niet verplicht, maar het is wel een mooie kans om elkaars spiegel te zijn en van elkaar te leren!

Over Claudia

Mijn naam is Claudia Krumme. Ik ben 50 jaar, geboren en getogen in Amsterdam.

Al vanaf jonge leeftijd ben ik geïnteresseerd in de drijfveren van de mens. Waarom doen we wat we doen? En waarom doen we soms niet wat we eigenlijk diep van binnen zouden willen doen?

Tegelijkertijd werd ik aangetrokken tot spanning en heel veel avontuur. Hierdoor heb ik op jonge leeftijd niet gekozen voor de theoretische leerweg maar vooralvoor het ervaringsleren…. Een pad van middelengebruik, destructieve relaties met verslaafde en narcistische partners wat me uiteindelijk de weg heeft geleid naar onvoorwaardelijke liefde, heling en herstel.

Claudia krumme

Voel je dat dit echt iets voor jou is? Meld je dan aan voor deze challenge!

Doe mee aan de challenge ‘Van liefde die pijn doet naar liefde die blij maakt’ en ontvang voortaan ook mijn artikelen en podcast over verslavende relaties, afhankelijkheidspatronen, verlatingsangst bindingsangst en nog veel meer.

De challenge waarin je leert om echt van jezelf te houden, zodat je de behoeften en wensen van anderen niet meer belangrijker maakt dan die van jezelf.