Codependentie
De laatste vorm van verslavende relaties die ik wil bespreken is codependentie. Eigenlijk heeft codependentie een aparte positie ten opzichte van relatie en liefdesverslaving. Waar relatie en liefdesverslaving duidelijk twee vormen van verslavende relaties zijn (die weliswaar vaak in elkaar overlopen), heeft codependentie een dubbelrol. Enerzijds is het een vorm van een verslavende relatie, verslaafd aan de goedkeuring en bevestiging van andere mensen. Maar anderzijds ligt codependentie een laagje dieper in ons bewustzijn dan relatieverslaving en liefdesverslaving. Naar mijn mening is het de onderlaag van álle vormen van verslaving. Het is eerste reactie, de basis overlevingsstrategie op een onveilige hechting met je ouders of in reactie op ouders die emotioneel onbeschikbaar waren. Vanuit deze laag van codependentie kan vervolgens een (relatie)verslaving op een specifiekere manier tot uiting komen, of niet. Het kan ook zijn dat je enkel codependent symptomen vertoont, maar geen relatie, liefdesverslaving ontwikkelt. In dat geval lijd je enkel aan codependentie en ben je verslaafd aan de goedkeuring van anderen. Om het visueel te maken, zou je codependentie kunnen voorstellen als een hand. De hele hand symboliseert codependentie en de vingers aan de hand de verslavingen die daaruit voortkomen.
Ik zal zo uitgebreid terugkomen op de verschillen en overeenkomsten van de verschillende vormen en zal eerst wat meer vertellen over wat codependentie is.
De letterlijke vertaling van codependentie is ‘mede afhankelijkheid’. Het begrip is ontstaan in de jaren vijftig en werd oorspronkelijk gebruikt als benaming voor partners van alcoholisten en drugsverslaafden (hiervoor wordt nu de term co-verslaving gebruikt). Ze ontdekten dat partners van verslaafden allemaal leken te kampen met sterke gevoelens van schaamte, boosheid, pijn en verdriet. Deze gevoelens stonden in relatie tot de verslaafde die het middelpunt vormde van alle problemen in het gezin. Later ging men echter inzien dat deze gevoelens óók voorkwamen in andere disfunctionele gezinnen en dat deze gevoelens vaak blijven, ook wanneer de verslaafde partner herstelde van zijn verslaving. op het moment dat de verslaafde partner herstelde van actieve verslaving, bleef het gedrag van de partner in stand. Dit gedrag kenmerkte zich door pleasen, overmatig zorgen en verantwoordelijkheden van de ander overnemen terwijl het eigenlijk niet meer nodig was! De problematiek zat dus in de persoon zelf en was geen directe consequentie van de verslaving van de ander maar werd getriggerd door de verslaving van de ander.
De conclusie was dat codependentie een op zichzelf staande aandoening bleek. Een overlevingsstrategie. Vaak bleek dat die partner uit een gezin kwam waar verslaving of emotionele onbeschikbaarheid aan ten grondslag lagen waardoor er wel een gevoeligheid voor codependentie latent aanwezig was maar een trigger van buitenaf nodig was (de verslaafde of hulpbehoevende partner) om het gedrag tot uiting te kunnen laten komen. Zelf hanteer ik als definitie van codependentie dat het een trance is waarin je de wensen en behoeftes van een ander belangrijker maakt dan die van jezelf. Codependentie is ‘automatische piloot’ gedrag waar je zelf geen macht over hebt. Je ervaart machteloosheid als je handelt vanuit de trance van codependentie en vaak kom je er pas achter dat je vanuit die trance hebt gehandeld, wanneer het al is gebeurd. Als je toch weer ‘ja’ hebt gezegd, terwijl je ‘nee’ bedoelde. of als je toch weer iets voor iemand hebt gedaan uit schuldgevoel. Als je in de trance raakt waarin je de wensen en behoeftes van een ander belangrijker maakt dan de behoeftes en wensen van jezelf, onderneem je niet meer met je volle verstand een actie. Je handelt vanuit het zogenaamde kind bewustzijn waardoor je niet meer vanuit je volwassen bewustzijn kunt reageren. Codependent gedrag is niet altijd gerelateerd aan liefdesrelaties maar kan zich ook manifesteren in de ouder kind relatie, op de werkvloer of in vriendschappen.
Kenmerken en symptomen van codependentie
Wat zijn de primaire kenmerken?
Codependentie is aangeleerd gedrag en dus ook weer af te leren.
Klanttevredenheid
De ander is niet nodig om mij heel te maken. Ik heb genoeg aan mezelf
Vorig jaar toen ik bij Claudia kwam lukte het me niet om mijn verhaal te doen zonder te moeten huilen. Ik herkende namelijk patronen bij mezelf die ik graag opgelost wilde hebben, maar mezelf openstellen om dat mogelijk te maken vond ik doodeng.
Qua leeftijd ben ik waarschijnlijk aan de jongere kant dan wat Claudia gemiddeld als klant heeft, maar ik heb me altijd als serieus genomen gevoeld, ook binnen de groep sessies.
Ik wist dat ik een laag zelfbeeld had maar had nog niet de tools om mezelf hierbij te helpen. Met behulp van Claudia’s inzichten en de groep sessies heb ik mijn eigenwaarde leren vinden.
Ik merkte dat ik steeds meer over mezelf en mijn verhaal kon vertellen zonder dat het me te veel werd, ik vond mijn stem weer. Ik heb geleerd minder streng voor mezelf te zijn en voor anderen om me heen. Als belangrijkste heb ik geleerd dat ik genoeg heb aan mezelf, een ander is niet nodig om mij heel te maken.
Sindskort zit ik in een relatie met iemand die me nooit aan mezelf laat twijfelen. Het verschil tussen deze gezonde relatie en al het overige wat ik eerder in mijn leven heb gehad is dag en nacht. Doordat ik weet wat ik waard ben heb ik iemand kunnen aantrekken dat ook inziet en daarnaar handelt. En nog weet ik dat ik deze relatie niet NODIG heb. Zonder Claudia weet ik niet of dit gelukt was, in ieder geval niet zo snel!
Ik kan er nog veel langer over praten, maar ik zou om het bovenstaande iedereen aanraden om in ieder geval kennis te maken met Claudia en wat zij kan aanbieden; of het mediteren is om tot jezelf te komen dan wel een volledig traject. Het is de beste investering die ik in mezelf heb gemaakt!
Liefs, Natasha
Ik ben het leven steeds meer gaan omarmen
Ondanks het feit dat ik de workshop al eens gedaan heb, merk ik dat ik toch wel zenuwachtig ben als ik me die ochtend klaarmaak om naar Diemen te gaan. Dit gevoel word nog sterker als ik op het station Rotterdam erachter kom dat de Fyra weer eens niet rijdt…wat betekent dat ik te laat ga komen..(mijn grote angst). Met ademhalingsoefeningen om rustig te blijven en de gedachte dat “dit precies zo moet zijn om te leren mijn controle los te laten” (Byron Katie) probeer ik dit gevoel te doorstaan, maar koop toch een pakje shag om de spanning te proberen te verminderen…
Aangekomen bij Claudia, waar ik al 2,5 jaar werk aan mijn codependentie, relatieverslaving en verslaving aan middelen, word ik dan ietsje rustiger als ik het groepje binnenstap wat zich inmiddels voorgesteld heeft; een mooie groep van 5 vrouwen van 16 tot 57 jaar met verschillende insteek, maar veel overeenkomsten.
Ik merk dat het bespreken van de theorie op veel punten weer heel vernieuwend is, nog steeds van toepassing, maar wel dat het accent verschoven is naar andere gebieden. Dingen die voor mij nu belangrijk zijn heb ik als volgt genoteerd;
* Ik wil mijn realiteit uiten op een beheersbare evenwichtige manier, wensen en behoeften rechtstreeks uitspreken
* Ik wil mezelf niet hulpeloos voordoen als vorm van controle
* Ik wil evenwicht tussen verbinding en autonomie.
Grensoverschrijdend gedrag verminderen, zoals dingen voor een ander doen, schreeuwen als het niet gaat zoals ik wil
Controlegedrag komt voort uit oude pijn eronder willen houden.
Wat confronterend is het nog steeds! Ik dacht dat ik al een heel eind was, en dat is ook zo , maar straf mezelf nog wel eens dat ik niet perfect ben. Hierdoor ontstaan dan zoals ik nu inmiddels geleerd heb paniekaanvallen in de vorm van misselijkheid en duizeligheid, schuldgevoelens, afreageren op anderen.
Na het bespreken van de theorie gaan we opdrachten invullen. Opdracht 5 gaat over beschadigde intimiteit. Ik kom tot de conclusie dat ik op alle gebieden (lichaam, gevoelens, gedachten, gedragingen) mezelf inhoudt uit schaamte. (achterliggende overtuigingen zijn; aardig gevonden worden, bang zijn niet goed genoeg te zijn, sociaal/maatschappelijk aanvaardbaar gedrag vertonen, Ik ben het niet waard) waardoor ik afstand neem, me anders voordoe en me ook wel provocerend kan gedragen of hulpeloos.
Gelukkig merk ik ook op dat ik in de 2,5 jaar dat ik bij CCC aan het werken ben aan mezelf (na 28 jaar werken in de hulpverlening, diverse relaties met verslaafde mannen en zelf ook verslavingsgedrag) met hulp van transformational breathing, de helende reis, hypnotherapie en mindfulness al veel meer van mezelf ben gaan houden en dat ik mezelf hierdoor steeds beter durf te laten zien aan anderen, waardoor ik openheid en verbinding terugkrijg.
Ik mag van mezelf noteren dat ik mezelf accepteer met al mijn tekortkomingen, deze uit naar mijn omgeving en hierdoor liefde en respect terug ontvang.
Na een heerlijke lunch buiten, gaan we verder met bespreken. Omdat de groep zo veilig voelt, is er een fijne sfeer van delen, vanuit herkenning en begrip en kwetsbaarheid durven tonen.
Ik word emotioneel als we gaan bespreken hoe we negatieve controle uitoefenen op anderen, als ik bemerk dat ik dit patroon ook op mijn kinderen toepas. Het is toch fijn te merken dat ik dit mag voelen en dat ik hierin ondersteuning krijg om daarna zelf verantwoordelijkheid te nemen omdat ik bewuster word!
De dag vliegt voorbij en na de therapeutische groep nemen we alweer afscheid van elkaar. Wat een krachtige vrouwen om op deze manier bewust te worden en dit proces aan durven gaan! Ik ben trots en dankbaar dit te mogen doen voor mezelf en voor mijn kinderen.
Ik kan het echt iedereen aanraden die worstelt met het leven, op wat voor manier dan ook. Ik ben het leven steeds meer gaan omarmen met alles wat zich aandient en val wel terug in oude patronen, maar herken ze steeds beter en verwelkom ze als een mogelijkheid mijn les verder te leren!
Deze les dient zich al meteen weer aan als blijkt dat de Fyra op de terugweg WEER niet rijdt… Even heb ik de neiging weer heel boos te worden, voel in mijn lijf wat er gebeurd met me en haal dan adem om het los te laten….
Claudia, Ik kijk uit naar mijn volgende lessen!
Sophia
Ik voel me een andere vrouw
Dit jaar startte ik met een ongelofelijke dip. Ik had oud en nieuw gevierd bij mijn zus met mijn jongste dochter en dacht weer een jaar alleen. Ik vind er zo niks aan. Tien jaar geleden pleegde de vader van mijn kinderen zelfmoord. In de afgelopen jaren heb ik relaties gehad die mij geen geluk brachten en waarin ik mezelf kwijt raakte. Mijn ex, een echte narcist, was gok verslaafd, ontrouw en bedroog mij keer op keer. Toch liet ik het gebeuren en duurde het heel lang voordat ik achter die relatie een punt kon zetten. Daarna volgde een aan uit relatie met een man met bindingsangst. Ik zocht elke keer ‘de schuld’ bij mezelf en dacht als ik het anders zou doen er dan wel echte liefde op mijn pad zou komen. Toen las ik een post van Claudia op Facebook en herkende me zo in het verhaal van elke keer een ongezonde partner aantrekken.
Ik boekte een kennismakingscall met Claudia en voelde dat haar traject mij echt zou gaan helpen. Eerder dat jaar was ik gestart bij een psychologe, fijne gesprekken maar het pakte niet het echte probleem aan. De individuele en groepscoachingsessies van Claudia hebben mij zoveel gebracht. Het innerlijk kind- en ademwerk versterkten dat nog eens. Ik voel me een andere vrouw; heb pijn uit het verleden geheeld en weet nu wat mijn valkuilen zijn. Het is ongelofelijk hoe groot de verandering is geweest in een jaar tijd. Als jij ook klaar bent met relaties die je meer kosten dan opleveren, als je echt wilt helen en een liefdevolle relatie met je zelf; want daar begint het, wilt ontwikkelen moet je bij Claudia zijn.
Liefs, Susan
Sharon
Opleiding van leed naar liefde
Vorig jaar september ben ik gestart met de opleiding van leed naar liefde, het was de eerste keer dat de opleiding gegeven werd vanuit Counseling Center Changes en dat was een hele bijzondere ervaring.
Enerzijds voelde het als een soort bekroning op het lange pad dat ik heb afgelegd en nog steeds afleg in zelfontwikkeling. Ik heb een lange weg achter de rug waarin ik door meerdere narcistische partners terug gespiegeld kreeg dat ik kampte met co-dependancy issues. Een pijnlijke en moeilijk ontdekking die ik toentertijd deed maar daar verantwoordelijkheid voor nemen heeft me immens veel gebracht. Het heeft me opgeheven uit de rol van slachtoffer zijn van deze dynamiek naar een tot wasdom gebloeide vrouw die in staat is gezonde relaties aan te gaan vanuit het hart in plaats vanuit pijn.
In mij was er een diep verlangen om alles dat ik geleerd, geheeld en ontdekt had te gaan delen met mensen die met dezelfde thema’s worstelde en ze te begeleiden op hun weg van herstel. Maar hoe dit praktisch aan te vliegen?
De opleiding van lief naar leed diende zich aan en daarmee ook een praktische weg om mijn wens en verlangen om met deze thematiek gericht te werk te gaan en anderen te begeleiden.
Ik heb de opleiding als enorm verrijkend ervaren, Marian Verschuren heeft een hele mooie en heldere manier van informatie aanreiken en tevens geeft ze een mooie en krachtige bedding waarin de verschillende oefeningen mogen plaatsvinden om de verschillende technieken persoonlijk te ervaren en oefenen. Ondank ik al de nodige ervaring had heeft de opleiding me enorm verrijkt en ook veel meer zelfvertrouwen gegeven in mijn persoonlijke zijn maar ook op professioneel vlak in het begeleiden van mensen met een hulpvraag aangaande hun relationele dynamieken.
Een mooie extra was doordat de deelnemers een verschillende achtergrond hadden de kennis, input en ervaring van de deelnemers heel mooi ingezet werd tijdens het werken aan casussen. Deze manier van ‘eigen maken’ van de technieken heb ik als uiterst waardevol en bekrachtigend ervaren.
Binnen het therapeutische wereld laat het begrip, kennis en inzicht aangaande co-dependancy en relatieverslaving helaas nog te wensen over, dit maakt deze opleiding een die naadloos aansluit bij de behoefte van veel mensen met een hulpvraag aangaande deze thematiek.
Zoals benoemt dus een enorme verrijking en voor mij persoonlijk een bekroning op de weg die ik tot nu toe heb mogen afleggen.
