Heel fijn om op mijn eigen plek te staan

De familieopstelling voor mij was heel bijzonder. Mooi om van een ‘afstand’ te kunnen kijken wat er gebeurd binnen het gezin, waar ik uitkom. Het heeft me bevestigd, wat ik al vermoedde, nl dat ik sowieso niet op mijn plek sta. De laatste maanden kwam bij mij al meer de vraag op, of ik mijn leven wel leef. Voel me al wekenlang leeg en heb geen energie. Een beetje burn out achtige klachten. Dit kwam ook naar voren in de familieopstelling; dat ik voor mijn ouders en mijn broer heb gezorgd en dus niet voor mijzelf. De verwarring, verstrikking en symbiose binnen mijn familie (werk ook samen met mijn broer, wat het er in dit opzicht niet makkelijker op maakt). Hierdoor heb ik mijn behoefte om gezien te worden, het gat op te vullen etc buiten mijzelf gezocht, wat maakte dat ik op niet beschikbare mannen viel/val, mijn codependentie. Het was heel fijn te voelen hoe het is op mijn eigen plek te staan. Het is wel een beetje hoe nu verder… wat moet ik doen, of juist wel niet doen. Mijn leven lang heb ik dit zo gedaan en het is niet makkelijk dit te turnen. Dus voel nog wel enigszins verwarring. En dacht dat ik mijn codependent gedrag / verlatingsangst wel enigszins opgelost had, maar dat blijkt dus toch van niet. Als ik me verbonden voel met iemand, heb ik veelal de neiging me te versmelten met diegene. Voel wel steeds meer een soort split tussen de behoeftes van mijn kleine meisje en van mij als volwassen vrouw. Ook dit werd deze dag bevestigd, omdat ik uit de familie verstrikking wil.

De ademsessie aansluitend was ook heel bijzonder en rustgevend. Heel mooi om de dag zo af te sluiten.

Ik kijk dus echt terug op een hele fijne en bijzondere dag. Een soort nieuw begin, nu te gaan zorgen voor mijzelf! Alleen vraag ik mezelf nog wel af, hoe? Want ik heb nooit geleerd om voor mezelf te zorgen…