10 daagse dagbehandeling Den Ilp

In aanvulling op de individuele trajecten biedt onze GGZ-tak ook groepsbehandelingen aan die gedurende de behandeling gevolgd kunnen worden in aanvulling op het individuele traject.

10-daagse van Leed naar Liefde dagbehandeling

De 10-daagse dagbehandeling is een dagbehandeling die passend is bij de start van jouw traject of halverwege het traject. Centraal staan de thema’s waarin wij gespecialiseerd zijn:

  • Verlatingsangst;
  • Bindingsangst;
  • Emotionele verwaarlozing;
  • Over-afhankelijkheid/codependentie;
  • Schaamte en schuldgevoelens;
  • Innerlijke criticus;
  • Innerlijk kind;
  • Overlevingsstrategieën;
  • Werken met de verschillende persoonlijkeheidsdelen;
  • Parentificatie;
  • Zelfliefde;
  • Hechting;
  • Grenzen;
  • Gezonde relaties;
  • Terugvalpreventie.

Gedurende de bijeenkomsten maak je een verdiepingsslag in het begrijpen van deze onderwerpen en hoe ze bij jou van toepassing zijn.

dagbehandeling codepedentie experts
Bloemen

Daarnaast biedt deze groepsbehandeling de gelegenheid tot lotgenotencontact.

We werken actief met de dynamiek in de groep en onderzoeken wat wij bij elkaar losmaken, om onszelf beter te begrijpen. Ook staan wij stil bij het effect van onze eigen manier van uiten op de ander.

Diversie interventies komen aan bod, zoals: motiverende gespreksvoering, cognitieve gedragstherapie en experiëntiële lichaamsgerichte oefeningen. De groepsgrootte is maximaal 8 deelnemers.

Praktische informatie: de 10-daagse dagbehandeling vindt LIVE plaats op onze locatie in Den Ilp. De 10 dagen zijn over 10 opéénvolgende weken verspreidt. De aanvangstijd is 10:00, de eindtijd 17:00.

Alleen ga je sneller samen kom je verder.

iss_6117_01791

In liefde met jezelf en de ander

In liefde met jezelf en de ander is een nazorg-groep die passend is ten einde van het traject. Wij zijn onlangs gestart met een pilot van deze vorm van groepsbehandeling.

In de nazorggroep richten wij ons op het versterken van de stappen die in het traject al zijn gemaakt. Centraal staat het opnieuw aangaan van (liefdes)relaties, vanuit een onafhankelijke emotioneel beschikbare positie. We onderzoeken en leren hoe je zowel open in contact kunt zijn als jouw grenzen kunt bewaken en aangeven. Hoe je kwetsbaar kunt zijn en tegelijkertijd ook sterk. Hoe je bij jezelf kunt blijven, maar ook bij de ander kunt zijn. Een proces wat gericht is op finetunen en balans aanbrengen. De groepsgrootte is 4-8 deelnemers.

Praktische informatie: de nazorg-groep “In liefde met jezelf en de ander” vindt LIVE plaats in Vianen. In totaal zijn er 7 bijeenkomsten die in de avond worden gegeven, van 19:00-21:00.

Klanttevredenheid

‘ Ervaring event ”

De dag was goed verzorgd in alle opzichten. De communicatie was heel fijn. Goede presentatie Claudia! Xxx Agnes

Beste investering ever

Mijn hele leven ben ik een gever geweest. Nu was/werd het tijd dat ik mezelf iets gunde en dat is de online training bij Claudia te volgen. Ik ben een aantal maanden verder maar is de beste investering ever. Groetjes Elly Smit

‘ Ervaring event ‘

Heel leerzaam ook al zit je in een gezonde relatie komen er nog steeds dingen naar boven van vroeger. Ik zou het event alleen aanraden aan mensen die ook echt willen veranderen anders heeft het geen nut. Xxx Soraya

Sylvia

Hoi Claudia, Ik vond het zomerpakket ontzettend waardevol en heb er veel aan gehad. Erg herkenbaar om patronen te ontmantelen en kindstukken te verwerken en nieuw gedrag in te zetten. Het meest waardevol vond ik de meditaties en de praktische tools. Ik heb geen opmerkingen verder. Ik heb inmiddels het pakket aan minstens drie anderen geadviseerd die het ook gekocht hebben. Zij zijn collega’s/cliënten van mij. Ik had info aangevraagd over de inzet van het materiaal bij cliënten en een cursus hieromtrent. Ik zag het al voorbij komen op facebook. Dank je wel! met vriendelijke groet, Sylvia

Me & Anorexia

The first sign of Anorexia appeared for me when I just turned fifteen, in October 2014. Time had passed and I had grown increasingly anxious and unhappy about all the changes occurring in my body due to adolescence. On the outside, I seemed to be totally fine according to my surroundings, but in front of the mirror the reflection appearing made me feel unhappy, no matter what other people would tell me; I felt fat. Since a very young age I had been very active doing sports and I had recently discovered a true passion for long distance running. Being physically active, I knew that there was no risk for me to have any weight problems, but still my complex grew increasingly more important and it was taking over my life. Too many changes were occurring at the same time, more and more, I started to question my appearance and how I would look after this metamorphosis. Being constantly surrounded by Medias telling us how we should look and how we shouldn’t, I felt scared not to be good enough and to be rejected. I decided that there was no other solution than to control those changes. Since the beginning I only had very good intentions, deciding to make sure that I ate very healthily. But I gradually got lost in confusion and I started to eat less and less. I became literally scared of food, scared that the moment it would enter my mouth it would make me blow like a balloon. Mealtime became an enemy for me, and controlling what I was going to eat became the only reason for me to get up in the morning. Every day I drew back into my world of isolation, in which I was all alone with a little voice telling me what I was allowed to eat or not. This little terrorist had taken power over me. I was getting more and more tired, sometimes I even felt dizzy and my performance in running was not improving either. This upset me a lot but I couldn’t eat, the terrorist said no. I didn’t possibly understand why I felt so sad and absent-minded now that I had that control. I wasn’t being myself and although I tried, I couldn’t hide it. My mother slowly realized that my way of eating had changed and that it wasn’t at all suitable for the amount of sport I was doing. She tempted to warn me but I did not want to listen. I felt harassed and I was scared she would take away from me this control I was holding on so tight. Time passed and I had already lost three kilos, when I got a serious stomach flew which made me loose five additional kilos. At that time my mother seriously banged at my door and woke me up, in a rather harsh and straight forward manner. But miraculously that’s how she brought me back to reality and made me take my first step to recovery. I was scared to let go of the control the terrorist was offering me but somehow, I knew deep down, that I had to trust my mother. In addition, the new reflection in the mirror told me that this was not how I truly wanted to be. I was battling my way out of the grasps of my terrorist, admitting my disease and determined to get help. After staying a few days in Hospital, to make sure that I was in good conditions, with the entire support of my school, my friends and my family, I started taking regularly part in supervised groups in wish I was able to share my situation with other people having similar problems. By this mean I was able to learn more myself about what was happening to me, and realized most importantly, that I wasn’t alone. I tried to stay as open as possible about my terrorist because I was aware that isolation was a true danger. I wasn’t yet stronger than him and he could easily make me fall down the stairs again. I knew that staying honest and talking about it would be a security against forgetfulness. Anorexia is in fact, a disease which puts you in constant denial and the best way to act against it, primarily, is to stay honest to yourself and others. This is what saved me from never setting free from the lie I lived in. With the help of a nutritionist, I learnt to overcome my fear of food and I slowly started to enjoy it again. She gave me enough information to get back to a healthy weight again, but still, the unrealistic fear of getting fat was still anchored deep down in me. I then met Claudia Krumme who worked with me at a psychological level to help me overcome my fears. I gradually became more aware that the little voice commanding me was in fact Anorexia. I became stronger than the terrorist, and I finally was able to tell him off. I started to work on myself, trying to understand the roots of my disease. Through Mrs. Krumme’s process of working, involving the analysis of feelings of the individual, I finally learnt one essential thing. I realized that all the love of the world would not be enough to make me happy, until I would start accepting and loving myself first. People believing in me wouldn’t bring me faith until I would start to believe in myself. I realized that finally I was entirely alone, no one could make me decide to make me gain weight or change my state of mind apart from myself. I was the pill who could cure the illness. That was as far as my surroundings could lead me. I had to trust myself, have the courage to let go of my fears and make my steps, even if the road would be long and hard. Soon enough I decided that I had to use the same intense determination with which I had come down this sinister hole, to come back up again. I personally have to say that having clear goals helped me a lot. I want to lead a healthy life, and I want to take my passion for running further. In hard times, I remind myself those goals and they bring me hope and keep me going. Now waking up in the mornings, I feel I am growing stronger, daring, little by little, to let go from all my fears. I acknowledge the fact that I haven’t yet reached the end of the path of my recovery. The biggest part of it is yet to come: accepting myself just as I am. This step is indisputably one that each human being has to take, in order to survive throughout the life he has been given. I can see a very positive prospect in the course of my experience with Anorexia; my personal issues becoming so dominant over my existence at a rather young age, I realized that life has already given me a chance to learn the skill of acceptance of oneself, a skill which most of the people only attain towards the middle of their lives. Similarly, life has given me the opportunity to aquire serenity, tolerance, confidence and trust in myself, a challenge that I am willing to take. It wants me now, to let my mind come to peace with my body, a body with which I am destined to live with until the very last day. As to this day, I learnt not to suppress it. On the contrary, I am aware that throughout my life, in difficult time involving stress, anxiousness and doubt, he will be there to hunt me again telling me I am not good enough whatever I do. In those hard times, I manage to detect this terrorist, I analyze what he tells me but most importantly I do NOT listen to him. I give myself the choice of not giving it any importance and that is precisely what makes my strength. The healthy part of me has taken back the lead. I realized that Health, Happiness and my passion for running are much more important to me than the vicious quest of being the skinniest possible. I am thankful for all the support I am given and I consider myself unbelievably lucky to be supported by such caring people. I want to thank my family, the school staff for their amazing support, and Claudia Krumme for her help and guidance. But I am particularly grateful to my mother who since the first day was determined to help me defeat my little terrorist.

Annette

Beste Claudia, Heb net het derde webinar van de challenge gezien. Ik wil je complimenteren. In het oerwoud van coaches steek je er mijns inziens bovenuit. Mooi hoe je zoveel verschillende mensen weet aan te spreken die allemaal op een ander punt in hun ontwikkeling / reis zijn. Groetjes, Annette

Miranda

Hoe mooi hoe je dit beschrijft; het valt allemaal samen. Vandaag heb ik nav de afgelopen dagen webinar mijn werkgever aangegeven wat zijn (demotiverende) feedback bij mij doet en hoe het ook anders zou kunnen. Na een open gesprek (ook over mijn oude wond/patronen en hoe ik mij hier nu over bewust ben) kwamen we voelbaar nader tot elkaar en bleek dat hij zich door mij ook afgewezen voelt. Een goede bewustwording voor ons beiden om samen onze oude patronen te gaan doorbreken. Dank je wel! Miranda

‘ Ervaring event ”

Het was een superdag. Wauw! Ik zou de dag zeker aanraden. Groetjes, Caroline

Ik ben het leven steeds meer gaan omarmen

Ondanks het feit dat ik de workshop al eens gedaan heb, merk ik dat ik toch wel zenuwachtig ben als ik me die ochtend klaarmaak om naar Diemen te gaan. Dit gevoel word nog sterker als ik op het station Rotterdam erachter kom dat de Fyra weer eens niet rijdt…wat betekent dat ik te laat ga komen..(mijn grote angst). Met ademhalingsoefeningen om rustig te blijven en de gedachte dat “dit precies zo moet zijn om te leren mijn controle los te laten” (Byron Katie) probeer ik dit gevoel te doorstaan, maar koop toch een pakje shag om de spanning te proberen te verminderen… Aangekomen bij Claudia, waar ik al 2,5 jaar werk aan mijn codependentie, relatieverslaving en verslaving aan middelen, word ik dan ietsje rustiger als ik het groepje binnenstap wat zich inmiddels voorgesteld heeft; een mooie groep van 5 vrouwen van 16 tot 57 jaar met verschillende insteek, maar veel overeenkomsten. Ik merk dat het bespreken van de theorie op veel punten weer heel vernieuwend is, nog steeds van toepassing, maar wel dat het accent verschoven is naar andere gebieden. Dingen die voor mij nu belangrijk zijn heb ik als volgt genoteerd; * Ik wil mijn realiteit uiten op een beheersbare evenwichtige manier, wensen en behoeften rechtstreeks uitspreken * Ik wil mezelf niet hulpeloos voordoen als vorm van controle * Ik wil evenwicht tussen verbinding en autonomie. Grensoverschrijdend gedrag verminderen, zoals dingen voor een ander doen, schreeuwen als het niet gaat zoals ik wil Controlegedrag komt voort uit oude pijn eronder willen houden. Wat confronterend is het nog steeds! Ik dacht dat ik al een heel eind was, en dat is ook zo , maar straf mezelf nog wel eens dat ik niet perfect ben. Hierdoor ontstaan dan zoals ik nu inmiddels geleerd heb paniekaanvallen in de vorm van misselijkheid en duizeligheid, schuldgevoelens, afreageren op anderen. Na het bespreken van de theorie gaan we opdrachten invullen. Opdracht 5 gaat over beschadigde intimiteit. Ik kom tot de conclusie dat ik op alle gebieden (lichaam, gevoelens, gedachten, gedragingen) mezelf inhoudt uit schaamte. (achterliggende overtuigingen zijn; aardig gevonden worden, bang zijn niet goed genoeg te zijn, sociaal/maatschappelijk aanvaardbaar gedrag vertonen, Ik ben het niet waard) waardoor ik afstand neem, me anders voordoe en me ook wel provocerend kan gedragen of hulpeloos. Gelukkig merk ik ook op dat ik in de 2,5 jaar dat ik bij CCC aan het werken ben aan mezelf (na 28 jaar werken in de hulpverlening, diverse relaties met verslaafde mannen en zelf ook verslavingsgedrag) met hulp van transformational breathing, de helende reis, hypnotherapie en mindfulness al veel meer van mezelf ben gaan houden en dat ik mezelf hierdoor steeds beter durf te laten zien aan anderen, waardoor ik openheid en verbinding terugkrijg. Ik mag van mezelf noteren dat ik mezelf accepteer met al mijn tekortkomingen, deze uit naar mijn omgeving en hierdoor liefde en respect terug ontvang. Na een heerlijke lunch buiten, gaan we verder met bespreken. Omdat de groep zo veilig voelt, is er een fijne sfeer van delen, vanuit herkenning en begrip en kwetsbaarheid durven tonen. Ik word emotioneel als we gaan bespreken hoe we negatieve controle uitoefenen op anderen, als ik bemerk dat ik dit patroon ook op mijn kinderen toepas. Het is toch fijn te merken dat ik dit mag voelen en dat ik hierin ondersteuning krijg om daarna zelf verantwoordelijkheid te nemen omdat ik bewuster word! De dag vliegt voorbij en na de therapeutische groep nemen we alweer afscheid van elkaar. Wat een krachtige vrouwen om op deze manier bewust te worden en dit proces aan durven gaan! Ik ben trots en dankbaar dit te mogen doen voor mezelf en voor mijn kinderen. Ik kan het echt iedereen aanraden die worstelt met het leven, op wat voor manier dan ook. Ik ben het leven steeds meer gaan omarmen met alles wat zich aandient en val wel terug in oude patronen, maar herken ze steeds beter en verwelkom ze als een mogelijkheid mijn les verder te leren! Deze les dient zich al meteen weer aan als blijkt dat de Fyra op de terugweg WEER niet rijdt… Even heb ik de neiging weer heel boos te worden, voel in mijn lijf wat er gebeurd met me en haal dan adem om het los te laten…. Claudia, Ik kijk uit naar mijn volgende lessen! Sophia

Heftig maar mooi gevuld met nieuwe inzichten

Hallo Claudia, Wat was het een dag. Famillie-opstelling 1.0. Heftig maar mooi en gevuld met veel nieuwe inzichten. Nancy is een bijzonder persoon die perfect is als begeleider voor dit soort dagen. Mijn complimenten. Daarnaast is Josefine een grote toegevoegde waarde geweest op deze dag. Wat een mooi mens!!! Met als afsluiter de ademsessie van Marian wat voor ieder een mooie afsluiter was. Het was een prachtige, fijne en respectvolle groep mensen van elkaar. Heel blij dat ik me heb aangemeld. Bedankt dat ik mee mocht doen. Groeten, Nelly