Ga snel naar je mailbox en bekijk de eerste tip van de 10 tips hoe om te gaan met iemand die lijdt aaan een verslaving. Check ook je spamboxen.

Wanneer je in een liefdesrelatie verwikkeld bent met iemand die lijdt aan een verslaving dan heb je misschien ook iets aan "De masterclass 15 fasen van herstel van relatieverslaving en codependentie.

Welke stappen moet ik doorlopen om voor eens en voor altijd afscheid te nemen van relaties die ongelukkig maken?

Echt, dit is denk ik de vraag die jullie mij het allermeeste stellen en daarom heb ik speciaal voor jou deze Masterclass opgenomen.

In deze sessie van ruim 75 minuten deel ik ALLES wat je moet weten om los te komen van relaties die niet werken en meer verdriet en pijn brengen dan vreugde en geluk.

En ik zeg met opzet meer pijn dan geluk omdat ik weet dat als je je voor deze challenge hebt ingeschreven dit hoogstwaarschijnlijk is waar jij mee kampt in jouw leven. Ik wil je leren hoe je ervoor kunt zorgen geen emotioneel niet beschikbare partners aan te trekken maar om als een magneet precies die relaties aan te trekken waar jij een perfecte match mee hebt en de liefde kunt ervaren zoals die bedoelt is.

Deze Masterclass is uniek en alleen voor jou beschikbaar.

Wat ga je leren?

  • Welke 15 fasen je doorloopt wanneer je afscheid neemt van verslavende relaties
  • Welke 10 stappen je moet zetten om deze fasen te kunnen doorlopen
  • Wat ervoor heeft gezorgd dat het tot nu toe niet gelukt is om gezonde relaties aan te trekken
  • Hoe jouw verleden van invloed is op jouw volwassen liefdesrelaties
  • Welke persoonlijkheidsdelen wij als mens allemaal hebben en hoe deze van invloed zijn op verslavende relaties
  • Hoe je kunt leren om gezonde relaties aan te trekken en te behouden
pexels-dominika-roseclay-977738
pexels-jess-bailey-designs-796656

Welke bonussen krijg je erbij?

  • Test relatieverslaving
  • Test codependentie
  • Kenmerken van verlatingsangst
  • Kenmerken van bindingsangst
pexels-darcy-lawrey-946290
favicon

Jij krijgt direct toegang tot al het materiaal voor:

En niet vergeten!

Het is absoluut mogelijk om los te komen van relaties en relatiepatronen waar je ongelukkig van wordt. Ook voor jou wacht er een partner met wie jij gelukkig kunt worden als dat is wat je verlangt.

Klanttevredenheid

Via Zoom en s’avonds

Ik vond het heel fijn dat de behandeling via ZOOM kon, de gesprekken met de hoofdbehandelaar ‘s avonds konden en er de extra optie voor een tweedaagse (groeps)dagbehandeling was.

Ik kijk steeds weer opnieuw

Super dat ik deze video's zo vaak als ik wil opnieuw kan bekijken. Ik hoor altijd weer iets nieuws waar ik wat mee kan.

Begin van mijn herstel

De week op Ibiza was voor mij het begin van mijn herstel. Boven op de berg in de villa, voelde ik voor het eerst weer. Sindsdien heb ik grote stappen kunnen zetten. Maar die beslissing om samen met een vriendin op retraite te gaan, daar ben ik nog steeds dankbaar voor. Het was echt het mooiste cadeau dat ik mezelf kon geven. Simone

Mooi aanbod

De methodieken die Claudia en haar team aanbieden hebben mijn leven verrijkt!

Gelukkig is Claudia erg all-round op verslavingsgebied

Ik heb Claudia ontmoet bij de 12 stappengroepen van de NA (Narcotics Anonymous), waar ze mijn sponsor (= persoonlijk begeleider) was gedurende ongeveer een jaar. Claudia was mijn eerste echte sponsor binnen de NA, en toen ik haar ontmoette had ik nog regelmatig terugvallen in gebruik. Anderen hadden mij aangeraden om Claudia als sponsor te vragen, omdat ze binnen de NA toen al bekend stond als een kundig begeleider. En dit kan ik inmiddels zeker beamen. Claudia leerde me de basis van dit programma, en gaf me een stevig fundament mee, waar ik tot op de dag van vandaag (9 jaar clean met halverwege een kleine uitglijder van 1 avondje drinken) plezier van heb. Omdat ik steeds bleef terugvallen in gebruik (alcohol, speed, crack en heroïne), en nog op de methadon zat, heeft Claudia me geholpen om eerst naar een kliniek te gaan om van de methadon af te bouwen, en mijn basis te versterken. Want wat bleek: zolang ik nog methadon in mijn systeem had, reageerde mijn lichaam alsof ik drugs in mijn systeem had, en bleef ik dus trek houden. Dit is het zelfde als, zoals ze bij NA zeggen, “die eerste pakken”, waarna je in de obsessie komt en niet meer kan stoppen. Vandaar de uitspraak: “een is teveel, duizend nooit genoeg”. Op het moment dat ik abstinent was, ben ik deze ervaring blijven toepassen: ik wist dat ik niet die eerste moest pakken, omdat ik dan weer zou zijn overgeleverd aan mijn verslaving. Dit is ook stap 1 van de 12 stappen, welke ik samen met Claudia heb doorgewerkt. En vanaf dat moment bleef ik clean. Drugs of drank gebruiken waren nu geen optie meer, en ik wilde het ook echt niet meer. Maar ik had nog wel last van de gedachte dat ik geen plezier meer zou kunnen hebben op sociale gelegenheden zonder drank. Drank wordt door de NA immers ook als een drug gezien. Claudia leerde me dat dat een rouwproces is, en dat het er gewoon bij hoort, en dat gaf me veel kracht en vertrouwen. Eenmaal clean en nuchter merkte ik dat mijn verslaving weer de kop op stak op andere gebieden in mijn leven, zoals in de vorm van overmatig eten, en op het vlak van seksuele relaties. Gelukkig is Claudia erg all-round op het gebied van verslaving, en kon ze me helpen om ook op deze gebieden de 12 stappen methode toe te passen. Ook na de periode dat ze mijn NA sponsor was, heb ik haar zo nu en dan nog om advies gevraagd, en daar veel aan gehad. Ze leerde me zien dat al deze obsessies manieren waren van mijn onbewuste om niet bij mijn gevoel te hoeven zijn. Onder haar begeleiding heb ik langzaam de moed gekregen om dit toch, stapje voor stapje, aan te gaan. Inmiddels ben ik 9 jaar verder, en gelukkiger dan ooit. Ik werk nu sinds 3 jaar zelf in de kliniek waar ik destijds ben afgebouwd met de methadon, als ervaringsdeskundige. Het geeft me een super goed gevoel dat ik nu zelf alles wat ik geleerd heb, van Claudia en van anderen, door kan geven aan de cliënten waar ik nu mee werk. Liefs, Milou

Ik voel me een andere vrouw

Dit jaar startte ik met een ongelofelijke dip. Ik had oud en nieuw gevierd bij mijn zus met mijn jongste dochter en dacht weer een jaar alleen. Ik vind er zo niks aan. Tien jaar geleden pleegde de vader van mijn kinderen zelfmoord. In de afgelopen jaren heb ik relaties gehad die mij geen geluk brachten en waarin ik mezelf kwijt raakte. Mijn ex, een echte narcist, was gok verslaafd, ontrouw en bedroog mij keer op keer. Toch liet ik het gebeuren en duurde het heel lang voordat ik achter die relatie een punt kon zetten. Daarna volgde een aan uit relatie met een man met bindingsangst. Ik zocht elke keer ‘de schuld’ bij mezelf en dacht als ik het anders zou doen er dan wel echte liefde op mijn pad zou komen. Toen las ik een post van Claudia op Facebook en herkende me zo in het verhaal van elke keer een ongezonde partner aantrekken. Ik boekte een kennismakingscall met Claudia en voelde dat haar traject mij echt zou gaan helpen. Eerder dat jaar was ik gestart bij een psychologe, fijne gesprekken maar het pakte niet het echte probleem aan. De individuele en groepscoachingsessies van Claudia hebben mij zoveel gebracht. Het innerlijk kind- en ademwerk versterkten dat nog eens. Ik voel me een andere vrouw; heb pijn uit het verleden geheeld en weet nu wat mijn valkuilen zijn. Het is ongelofelijk hoe groot de verandering is geweest in een jaar tijd. Als jij ook klaar bent met relaties die je meer kosten dan opleveren, als je echt wilt helen en een liefdevolle relatie met je zelf; want daar begint het, wilt ontwikkelen moet je bij Claudia zijn. Liefs, Susan

Susan

"Ik voel me een andere vrouw" Dit jaar startte ik met een ongelofelijke dip. Ik had oud en nieuw gevierd bij mijn zus met mijn jongste dochter en dacht weer een jaar alleen. Ik vind er zo niks aan. Tien jaar geleden pleegde de vader van mijn kinderen zelfmoord. In de afgelopen jaren heb ik relaties gehad die mij geen geluk brachten en waarin ik mezelf kwijt raakte. Mijn ex, een echte narcist, was gok verslaafd, ontrouw en bedroog mij keer op keer. Toch liet ik het gebeuren en duurde het heel lang voordat ik achter die relatie een punt kon zetten. Daarna volgde een aan uit relatie met een man met bindingsangst. Ik zocht elke keer ‘de schuld’ bij mezelf en dacht als ik het anders zou doen er dan wel echte liefde op mijn pad zou komen. Toen las ik een post van Claudia op Facebook en herkende me zo in het verhaal van elke keer een ongezonde partner aantrekken. Ik boekte een kennismakings-call met Claudia en voelde dat haar traject mij echt zou gaan helpen. Eerder dat jaar was ik gestart bij een psychologe, fijne gesprekken maar het pakte niet het echte probleem aan. De individuele en groepscoachingsessies van Claudia hebben mij zoveel gebracht. Het innerlijk kind- en ademwerk versterkten dat nog eens. Ik voel me een andere vrouw; heb pijn uit het verleden geheeld en weet nu wat mijn valkuilen zijn. Het is ongelofelijk hoe groot de verandering is geweest in een jaar tijd. Als jij ook klaar bent met relaties die je meer kosten dan opleveren, als je echt wilt helen en een liefdevolle relatie met je zelf; want daar begint het, wilt ontwikkelen moet je bij Claudia zijn. Liefs, Susan

‘ Ervaring event ”

De dag is door mij als geweldig ervaren. Tot in de puntjes geregeld. ik zou het event aan iedereen aanraden. Boodschappen die duidelijk met iedereen gedeeld moeten worden. Vriendelijke Groeten, Marco

Ellen V

Licht en bevrijd Wat ben ik blij dat Claudia op mijn pad is gekomen. Ik ben dankbaar voor de eerlijke, duidelijke en liefdevolle begeleiding naar het ontwikkelen van zelfliefde en het herkennen van de valkuilen om niet WEER in een destructieve relatie te stappen. Doordat ik nu duidelijk de schade uit mijn jeugd en tekort aan liefde onder ogen zie, begrijp ik mezelf en mijn gemaakte keuzes nu en kan ik het door middel van o.a meditatie een plekje geven. Ik voel me licht en bevrijd. Dank Claudia? Liefs, Ellen V

Me & Anorexia

The first sign of Anorexia appeared for me when I just turned fifteen, in October 2014. Time had passed and I had grown increasingly anxious and unhappy about all the changes occurring in my body due to adolescence. On the outside, I seemed to be totally fine according to my surroundings, but in front of the mirror the reflection appearing made me feel unhappy, no matter what other people would tell me; I felt fat. Since a very young age I had been very active doing sports and I had recently discovered a true passion for long distance running. Being physically active, I knew that there was no risk for me to have any weight problems, but still my complex grew increasingly more important and it was taking over my life. Too many changes were occurring at the same time, more and more, I started to question my appearance and how I would look after this metamorphosis. Being constantly surrounded by Medias telling us how we should look and how we shouldn’t, I felt scared not to be good enough and to be rejected. I decided that there was no other solution than to control those changes. Since the beginning I only had very good intentions, deciding to make sure that I ate very healthily. But I gradually got lost in confusion and I started to eat less and less. I became literally scared of food, scared that the moment it would enter my mouth it would make me blow like a balloon. Mealtime became an enemy for me, and controlling what I was going to eat became the only reason for me to get up in the morning. Every day I drew back into my world of isolation, in which I was all alone with a little voice telling me what I was allowed to eat or not. This little terrorist had taken power over me. I was getting more and more tired, sometimes I even felt dizzy and my performance in running was not improving either. This upset me a lot but I couldn’t eat, the terrorist said no. I didn’t possibly understand why I felt so sad and absent-minded now that I had that control. I wasn’t being myself and although I tried, I couldn’t hide it. My mother slowly realized that my way of eating had changed and that it wasn’t at all suitable for the amount of sport I was doing. She tempted to warn me but I did not want to listen. I felt harassed and I was scared she would take away from me this control I was holding on so tight. Time passed and I had already lost three kilos, when I got a serious stomach flew which made me loose five additional kilos. At that time my mother seriously banged at my door and woke me up, in a rather harsh and straight forward manner. But miraculously that’s how she brought me back to reality and made me take my first step to recovery. I was scared to let go of the control the terrorist was offering me but somehow, I knew deep down, that I had to trust my mother. In addition, the new reflection in the mirror told me that this was not how I truly wanted to be. I was battling my way out of the grasps of my terrorist, admitting my disease and determined to get help. After staying a few days in Hospital, to make sure that I was in good conditions, with the entire support of my school, my friends and my family, I started taking regularly part in supervised groups in wish I was able to share my situation with other people having similar problems. By this mean I was able to learn more myself about what was happening to me, and realized most importantly, that I wasn’t alone. I tried to stay as open as possible about my terrorist because I was aware that isolation was a true danger. I wasn’t yet stronger than him and he could easily make me fall down the stairs again. I knew that staying honest and talking about it would be a security against forgetfulness. Anorexia is in fact, a disease which puts you in constant denial and the best way to act against it, primarily, is to stay honest to yourself and others. This is what saved me from never setting free from the lie I lived in. With the help of a nutritionist, I learnt to overcome my fear of food and I slowly started to enjoy it again. She gave me enough information to get back to a healthy weight again, but still, the unrealistic fear of getting fat was still anchored deep down in me. I then met Claudia Krumme who worked with me at a psychological level to help me overcome my fears. I gradually became more aware that the little voice commanding me was in fact Anorexia. I became stronger than the terrorist, and I finally was able to tell him off. I started to work on myself, trying to understand the roots of my disease. Through Mrs. Krumme’s process of working, involving the analysis of feelings of the individual, I finally learnt one essential thing. I realized that all the love of the world would not be enough to make me happy, until I would start accepting and loving myself first. People believing in me wouldn’t bring me faith until I would start to believe in myself. I realized that finally I was entirely alone, no one could make me decide to make me gain weight or change my state of mind apart from myself. I was the pill who could cure the illness. That was as far as my surroundings could lead me. I had to trust myself, have the courage to let go of my fears and make my steps, even if the road would be long and hard. Soon enough I decided that I had to use the same intense determination with which I had come down this sinister hole, to come back up again. I personally have to say that having clear goals helped me a lot. I want to lead a healthy life, and I want to take my passion for running further. In hard times, I remind myself those goals and they bring me hope and keep me going. Now waking up in the mornings, I feel I am growing stronger, daring, little by little, to let go from all my fears. I acknowledge the fact that I haven’t yet reached the end of the path of my recovery. The biggest part of it is yet to come: accepting myself just as I am. This step is indisputably one that each human being has to take, in order to survive throughout the life he has been given. I can see a very positive prospect in the course of my experience with Anorexia; my personal issues becoming so dominant over my existence at a rather young age, I realized that life has already given me a chance to learn the skill of acceptance of oneself, a skill which most of the people only attain towards the middle of their lives. Similarly, life has given me the opportunity to aquire serenity, tolerance, confidence and trust in myself, a challenge that I am willing to take. It wants me now, to let my mind come to peace with my body, a body with which I am destined to live with until the very last day. As to this day, I learnt not to suppress it. On the contrary, I am aware that throughout my life, in difficult time involving stress, anxiousness and doubt, he will be there to hunt me again telling me I am not good enough whatever I do. In those hard times, I manage to detect this terrorist, I analyze what he tells me but most importantly I do NOT listen to him. I give myself the choice of not giving it any importance and that is precisely what makes my strength. The healthy part of me has taken back the lead. I realized that Health, Happiness and my passion for running are much more important to me than the vicious quest of being the skinniest possible. I am thankful for all the support I am given and I consider myself unbelievably lucky to be supported by such caring people. I want to thank my family, the school staff for their amazing support, and Claudia Krumme for her help and guidance. But I am particularly grateful to my mother who since the first day was determined to help me defeat my little terrorist.