Gratis online training 'Van Leed Naar Liefde'

3 opties = 1 oplossing

Ontdek hoe je je eindelijk kunt bevrijden van vervelende destructieve relatiepatronen, hoe ook jij weer gelukkig kunt worden … in de eerste plaats met jezelf en van daaruit met een ander. Kies voor liefde en doe mee!

Herken jij jezelf in een van onderstaande relatiepatronen? Zit je vast in een relatie waarin je diep van binnen voelt dat het ongezond voor je is? Trek je structureel partners aan die je niet geven waar je zo naar verlangt? Is emotionele onbeschikbaarheid in je relaties een terugkerend thema? Voel je je regelmatig afgewezen, onzeker of verlaten? Vind je grenzen stellen of nee zeggen lastig? Ben je iemand die graag controle heeft?

Dan zul je veel nieuwe inzichten op doen tijden deze gratis online-training.

Nadat je je hebt aangemeld kom je op de pagina om je in te schrijven voor één van de webinars die ik op donderdag geef.
Wordt ook lid van de besloten Facebook groep van deze challenge.

Gratis online training

Tijdens deze gratis online training leg ik je uit wat de onderliggende oorzaken zijn van destructieve relatie dynamieken en patronen. Wat de link is met relatie-liefdesverslavingen en codependentie en hoe je hiervan kunt herstellen en helen.

Door deze waardevolle informatie met je te delen hoop ik dat ik je hoop en vertrouwen kan geven dat ook jij gelukkig kunt worden in de liefde.

Relatieverslaafd zijn betekent dat je mannen of vrouwen aantrekt die zich emotioneel niet kunnen verbinden. Zij zijn emotioneel onbeschikbaar vanwege hun emotionele beschadiging. Zij zijn niet in staat om ware intimiteit aan te gaan.

Wat zegt dit over jou? Ik vertel je er graag meer over.

Claudia Krumme (Challenge)
Claudia Krumme (Challenge 2)
RCE Challenge Doe Gratis Mee

Liefdesverslaafd zijn betekent dat je er alles aan doet om in romantiek verwikkeld te zijn uit angst om alleen te zijn of alleen over te blijven. Je bent als het ware verliefd op de high van de liefde. Maar helaas na ieder high volgt zoals bij iedere verslaving ook weer een low.

Codependentie staat voor over/medeafhankelijkeid. Het is een trauma reactie op een onveilige hechting in de jeugd. Het manifesteert zich door middel van automatisch piloot gedrag waarin je de wensen en behoeften van de ander belangrijker maakt dan die van jezelf. Pleasen, aanpassen en verantwoordelijkheden overnemen zijn symptomen die hierbij horen.

Deze 3 bovengenoemde overlevingsstrategieën hebben overeenkomsten met elkaar maar staan tevens op zichzelf en  verschillen van elkaar. Ontdek met mij hoe het in elkaar zit.

Schrijf je in voor een van de gratis online trainingen
en zorg dat je er live vanuit jouw eigen plek bij bent.
Waar ter wereld je je ook bevindt, je bent van harte welkom en volledig anoniem.

Dinsdag 14 oktober om 20:00
Donderdag 16 oktober om 10:00
Zondag 19 oktober om 11:00

Relaties doen geen pijn maar brengen de pijn in je naar boven die al in je zit.

Het kan ook zijn dat je al jaren geen relaties meer hebt omdat je bang bent om opnieuw gekwetst te worden maar in het contact met de mensen om je heen bovenstaande codependentie symptomen in meer of mindere mate herkent. Ook dan wil ik je uitnodigen om te kijken. Ik zou wel eens precies  de informatie kunnen delen die je nodig hebt om te begrijpen wat er aan de hand is in je leven.

Dit webinar is voor jou wanneer je…

  • Vrij wilt zijn van een relatie die meer pijn dan vreugde brengt;
  • Relatiepatronen wil loslaten die je niet gelukkig maken;
  • Vrij wil zijn van de goedkeuring van je partner of van anderen;
  • Grenzen wil leren stellen;
  • Wil leren om los te laten i.p.v. alles willen controleren;
  • Vreugdevol en vol energie door het leven wil gaan;
  • Eigen wensen en behoeften wil vervullen i.p.v. die van een ander;
  • Verlatingsangst en/of bindingsangst wil doorbreken​;
  • Zelfliefde ontwikkelen;
  • Gezonde relaties wil aantrekken en behouden.

Relaties brengen geen vreugde maar brengen de vreugde in je naar boven die al in je zit.

In dit live webinar deel ik net weer even wat andere inhoud dan tijdens de challenge van liefde die pijn doet naar liefde die blij maakt. Ik bespreek bijvoorbeeld:

De primaire codependentie symptomen die de relatie met jezelf aantasten.

  • Moeite met een gezond gevoel van eigenwaarde
  • Moeite met een gezond gevoel van grenzen
  • Moeite met emotioneel bewustzijn
  • Moeite met het uiten van je gedachten en gevoelens op een constructieve manier
  • Moeite met het vervullen van je eigen wensen en behoeften

Maar ook de secundaire codependentie symptomen die voorkomen uit de primaire symptomen en de relatie tussen jou en de ander verstoren.

    • Je oefent controle gedrag uit op anderen
    • Je staat toe dat anderen controle uitoefenen op jou
    • Gevoelens van wrok zijn je niet onbekend
    • Je stelt hoge eisen aan jezelf en aan een ander
    • Je hebt geen vertrouwen in jezelf, de ander of het leven
    • Andere verslavingen (middelen, eten of gedrag) zijn je niet onbekend
    • Je hebt psychische en lichamelijke klachten maar weet niet waar deze klachten vandaan komen
    • Het geven en ontvangen in relaties is uit balans

Herken jij jezelf in een of meerdere symptomen? Maak er dan prioriteit van om erbij te zijn en zet de training in je agenda.

ck-relatieverslaving-test
favicon

Klanttevredenheid

Na 7 weken voel ik me sterker en dichter bij mezelf

Claudia voor jou een heel groot compliment voor de opbouw en inhoud van de online training. Ben inmiddels bij week 8 en maak er elke week ruim tijd voor vrij om er mee aan de slag te gaan. Schrijf heel veel met mijn innerlijk kind, voel me daar prettig bij en het helpt om onrust van me af te schrijven. Het resultaat na 7 weken training is dat ik me veel sterker voel en veel dichter bij mezelf kom. 6 van de 7 dagen voel ik me goed en sterk en soms een dagje wat minder maar totaal niet meer te vergelijken met 7 weken geleden. De controledrang is veel minder geworden, en al vind ik het soms lastig, ik geef er niet meer aan toe. Heb mezelf een “pieker kwartiertje” per dag gegeven om nog na te mogen denken over mijn ex. Wat 7 weken geleden de hele dag in mijn hoofd zat heb ik nu teruggebracht naar een kwartier en sommige dagen wat langer. Ben soms wel bang voor een terugval maar laat het allemaal maar gebeuren. Geniet nu vooral van het “vrije gevoel” en weet dat het allemaal goed gaat komen. Nogmaals bedankt! Hilde

Opleiding van leed naar liefde

Het is een heerlijke opleiding, Claudia! Ik ben erg blij dat ik er bij ben. Marian is een fantastische trainster. De locatie is gezellig, de sfeer is top en het eten heel lekker ?  Fijn ook dat jij er ook bij bent, Claudia, om af en toe een bruggetje te leggen. Warme groet, Els

Mirjam V

Lieve Claudia, Ik wil je laten weten dat ik zooooo ontzettend blij ben dat ik met de retreat mee heb gedaan. Wat heeft die mij veel inzichten gegeven en wat heb ik daar mooie dingen mogen meemaken. Ik denk er nog met regelmaat aan terug en het is inderdaad een cadeautje aan jezelf. Ik geloof ook niet dat ik al "klaar" ben met het ademen en zeker nog eens ga deelnemen.

Me & Anorexia

The first sign of Anorexia appeared for me when I just turned fifteen, in October 2014. Time had passed and I had grown increasingly anxious and unhappy about all the changes occurring in my body due to adolescence. On the outside, I seemed to be totally fine according to my surroundings, but in front of the mirror the reflection appearing made me feel unhappy, no matter what other people would tell me; I felt fat. Since a very young age I had been very active doing sports and I had recently discovered a true passion for long distance running. Being physically active, I knew that there was no risk for me to have any weight problems, but still my complex grew increasingly more important and it was taking over my life. Too many changes were occurring at the same time, more and more, I started to question my appearance and how I would look after this metamorphosis. Being constantly surrounded by Medias telling us how we should look and how we shouldn’t, I felt scared not to be good enough and to be rejected. I decided that there was no other solution than to control those changes. Since the beginning I only had very good intentions, deciding to make sure that I ate very healthily. But I gradually got lost in confusion and I started to eat less and less. I became literally scared of food, scared that the moment it would enter my mouth it would make me blow like a balloon. Mealtime became an enemy for me, and controlling what I was going to eat became the only reason for me to get up in the morning. Every day I drew back into my world of isolation, in which I was all alone with a little voice telling me what I was allowed to eat or not. This little terrorist had taken power over me. I was getting more and more tired, sometimes I even felt dizzy and my performance in running was not improving either. This upset me a lot but I couldn’t eat, the terrorist said no. I didn’t possibly understand why I felt so sad and absent-minded now that I had that control. I wasn’t being myself and although I tried, I couldn’t hide it. My mother slowly realized that my way of eating had changed and that it wasn’t at all suitable for the amount of sport I was doing. She tempted to warn me but I did not want to listen. I felt harassed and I was scared she would take away from me this control I was holding on so tight. Time passed and I had already lost three kilos, when I got a serious stomach flew which made me loose five additional kilos. At that time my mother seriously banged at my door and woke me up, in a rather harsh and straight forward manner. But miraculously that’s how she brought me back to reality and made me take my first step to recovery. I was scared to let go of the control the terrorist was offering me but somehow, I knew deep down, that I had to trust my mother. In addition, the new reflection in the mirror told me that this was not how I truly wanted to be. I was battling my way out of the grasps of my terrorist, admitting my disease and determined to get help. After staying a few days in Hospital, to make sure that I was in good conditions, with the entire support of my school, my friends and my family, I started taking regularly part in supervised groups in wish I was able to share my situation with other people having similar problems. By this mean I was able to learn more myself about what was happening to me, and realized most importantly, that I wasn’t alone. I tried to stay as open as possible about my terrorist because I was aware that isolation was a true danger. I wasn’t yet stronger than him and he could easily make me fall down the stairs again. I knew that staying honest and talking about it would be a security against forgetfulness. Anorexia is in fact, a disease which puts you in constant denial and the best way to act against it, primarily, is to stay honest to yourself and others. This is what saved me from never setting free from the lie I lived in. With the help of a nutritionist, I learnt to overcome my fear of food and I slowly started to enjoy it again. She gave me enough information to get back to a healthy weight again, but still, the unrealistic fear of getting fat was still anchored deep down in me. I then met Claudia Krumme who worked with me at a psychological level to help me overcome my fears. I gradually became more aware that the little voice commanding me was in fact Anorexia. I became stronger than the terrorist, and I finally was able to tell him off. I started to work on myself, trying to understand the roots of my disease. Through Mrs. Krumme’s process of working, involving the analysis of feelings of the individual, I finally learnt one essential thing. I realized that all the love of the world would not be enough to make me happy, until I would start accepting and loving myself first. People believing in me wouldn’t bring me faith until I would start to believe in myself. I realized that finally I was entirely alone, no one could make me decide to make me gain weight or change my state of mind apart from myself. I was the pill who could cure the illness. That was as far as my surroundings could lead me. I had to trust myself, have the courage to let go of my fears and make my steps, even if the road would be long and hard. Soon enough I decided that I had to use the same intense determination with which I had come down this sinister hole, to come back up again. I personally have to say that having clear goals helped me a lot. I want to lead a healthy life, and I want to take my passion for running further. In hard times, I remind myself those goals and they bring me hope and keep me going. Now waking up in the mornings, I feel I am growing stronger, daring, little by little, to let go from all my fears. I acknowledge the fact that I haven’t yet reached the end of the path of my recovery. The biggest part of it is yet to come: accepting myself just as I am. This step is indisputably one that each human being has to take, in order to survive throughout the life he has been given. I can see a very positive prospect in the course of my experience with Anorexia; my personal issues becoming so dominant over my existence at a rather young age, I realized that life has already given me a chance to learn the skill of acceptance of oneself, a skill which most of the people only attain towards the middle of their lives. Similarly, life has given me the opportunity to aquire serenity, tolerance, confidence and trust in myself, a challenge that I am willing to take. It wants me now, to let my mind come to peace with my body, a body with which I am destined to live with until the very last day. As to this day, I learnt not to suppress it. On the contrary, I am aware that throughout my life, in difficult time involving stress, anxiousness and doubt, he will be there to hunt me again telling me I am not good enough whatever I do. In those hard times, I manage to detect this terrorist, I analyze what he tells me but most importantly I do NOT listen to him. I give myself the choice of not giving it any importance and that is precisely what makes my strength. The healthy part of me has taken back the lead. I realized that Health, Happiness and my passion for running are much more important to me than the vicious quest of being the skinniest possible. I am thankful for all the support I am given and I consider myself unbelievably lucky to be supported by such caring people. I want to thank my family, the school staff for their amazing support, and Claudia Krumme for her help and guidance. But I am particularly grateful to my mother who since the first day was determined to help me defeat my little terrorist.

Jenny

Claudia, Dank je wel! Ik heb heel erg veel aan je challenge gehad! Ik weet wat ik moet doen en durf open en met vertrouwen naar de toekomst te kijken.

Jeanine

Hallo Claudia, Heel dankbaar dat ik dit zomerpakket besteld heb. Al de video's zijn heel waardevol en vooral ook de meditaties. Ook de invalshoeken zoals je het aanreikt zijn interessant. Ik zelf ben ze nu de derde keer aan het bekijken en werk ermee. Dus ben ik zeer tevreden. Vriendelijke groeten, Jeannine

Verschillende vormen van therapie

Mooie en de beste psychische zorg die ik heb gehad. Juist doordat ze werken met verschillende vormen van therapie.                                                                                            Joanne

“Claudia’s B&B’s”

Afgelopen weken waren weken van mijmeren, terugkijken op het laatste half jaar en veel gedachten over wat er allemaal met me gebeurd is.Zo langzamerhand heb ik alle weken van de online training doorlopen. Wat is er veel op me af gekomen, wat heb ik ongelooflijk veel geleerd en wat heeft het me veel gebracht! Ik blijf het zeggen, deze training is het mooiste wat ik mezelf ooit cadeau heb gedaan.Vandaag kwam de vergelijking bij me op van de training van Claudia met het TV-programma “We zijn er bijna”. Een mooie reis met diverse tussenstops. Maar nee, het klopt niet. Ik ben er nog helemáál niet bijna, en dat is ook helemaal mijn doel niet, om ergens te arriveren en daar te blijven. Want deze reis is nog lang niet af, een persoonlijk levenspad stopt nooit!Nee, bedacht ik me, het is veel meer “Bed and Breakfast”! Elke week (of soms wat later) arriveerde ik weer in een totaal andere B&B, met andere inzichten, andere manieren van denken, voelen, ervaren, leren en beleven. De ene B&B voelde als een warm bad en nodigde uit er wat langer te blijven hangen, of zelfs nog eens terug te komen. De ander was wat zakelijker en ja, er waren er zelfs bij waar ik gillend ben weggelopen. Maar toch, al die pleisterplaatsen hebben elk op hun eigen wijze hun steentje bijgedragen aan een intensieve, soms zware maar mooie reis die me heeft gebracht naar waar ik nu ben.En uit al die B&B’s heb ik wel wat meegenomen…Zoals een aantal belangrijke inzichten: het is zoals het is, en dat is lang niet altijd zoals het volgens mij zou moeten zijn. Maar leven vanuit valse hoop en valse macht levert, behalve heel veel drama, niks op. Laat je gedachten niet met je op de loop gaan. Het zijn mijn gedachtes waarmee ik mijn wereld creëer, maar is dat ook de waarheid? The Work van Byron Katie, wat een prachtige inzichten!Neem jezelf mee in elk contact met anderen. Sta stil bij mijn innerlijke dialoog als ik geraakt word en deel de inzichten van die dialogen ook met de ander. Zorg goed voor je zelf! Leg de verantwoordelijkheid voor je geluk niet in andermans handen maar pak die zelf. Dat is af en toe hartstikke moeilijk en dat lukt ook echt niet altijd. Oordeel dan niet te hard, niet naar de ander en ook niet naar jezelf. Kijk er naar met zachtheid en mildheid. Wat een rust levert me dat op!Hoe mooi is het dan, en dat is natuurlijk geen toeval, dat ik in de loop van dit proces R. heb leren kennen. Lieve R., die mijn onzekerheden en twijfels volledig accepteerde en me alle rust en ruimte gaf om me te laten ontdekken of ik al wel toe was aan een nieuwe liefde in mijn leven. Die me overlaadt met lieve woorden en berichtjes en me steeds weer laat merken hoe bijzonder hij me vindt. Een bonus “B&B” waar ik nog héél vaak terug wil komen… Lieve Claudia, jouw B&B’s zijn top, ik heb alle adressen bewaard en ik zal ze zeker geregeld weer op gaan zoeken. Oké, de één waarschijnlijk wat meer dan de ander, maar de liefde waarmee je ze één voor één hebt ingericht is overal even voelbaar. Dankjewel! Liefs, Marinde

Ik ben het leven steeds meer gaan omarmen

Ondanks het feit dat ik de workshop al eens gedaan heb, merk ik dat ik toch wel zenuwachtig ben als ik me die ochtend klaarmaak om naar Diemen te gaan. Dit gevoel word nog sterker als ik op het station Rotterdam erachter kom dat de Fyra weer eens niet rijdt…wat betekent dat ik te laat ga komen..(mijn grote angst). Met ademhalingsoefeningen om rustig te blijven en de gedachte dat “dit precies zo moet zijn om te leren mijn controle los te laten” (Byron Katie) probeer ik dit gevoel te doorstaan, maar koop toch een pakje shag om de spanning te proberen te verminderen… Aangekomen bij Claudia, waar ik al 2,5 jaar werk aan mijn codependentie, relatieverslaving en verslaving aan middelen, word ik dan ietsje rustiger als ik het groepje binnenstap wat zich inmiddels voorgesteld heeft; een mooie groep van 5 vrouwen van 16 tot 57 jaar met verschillende insteek, maar veel overeenkomsten. Ik merk dat het bespreken van de theorie op veel punten weer heel vernieuwend is, nog steeds van toepassing, maar wel dat het accent verschoven is naar andere gebieden. Dingen die voor mij nu belangrijk zijn heb ik als volgt genoteerd; * Ik wil mijn realiteit uiten op een beheersbare evenwichtige manier, wensen en behoeften rechtstreeks uitspreken * Ik wil mezelf niet hulpeloos voordoen als vorm van controle * Ik wil evenwicht tussen verbinding en autonomie. Grensoverschrijdend gedrag verminderen, zoals dingen voor een ander doen, schreeuwen als het niet gaat zoals ik wil Controlegedrag komt voort uit oude pijn eronder willen houden. Wat confronterend is het nog steeds! Ik dacht dat ik al een heel eind was, en dat is ook zo , maar straf mezelf nog wel eens dat ik niet perfect ben. Hierdoor ontstaan dan zoals ik nu inmiddels geleerd heb paniekaanvallen in de vorm van misselijkheid en duizeligheid, schuldgevoelens, afreageren op anderen. Na het bespreken van de theorie gaan we opdrachten invullen. Opdracht 5 gaat over beschadigde intimiteit. Ik kom tot de conclusie dat ik op alle gebieden (lichaam, gevoelens, gedachten, gedragingen) mezelf inhoudt uit schaamte. (achterliggende overtuigingen zijn; aardig gevonden worden, bang zijn niet goed genoeg te zijn, sociaal/maatschappelijk aanvaardbaar gedrag vertonen, Ik ben het niet waard) waardoor ik afstand neem, me anders voordoe en me ook wel provocerend kan gedragen of hulpeloos. Gelukkig merk ik ook op dat ik in de 2,5 jaar dat ik bij CCC aan het werken ben aan mezelf (na 28 jaar werken in de hulpverlening, diverse relaties met verslaafde mannen en zelf ook verslavingsgedrag) met hulp van transformational breathing, de helende reis, hypnotherapie en mindfulness al veel meer van mezelf ben gaan houden en dat ik mezelf hierdoor steeds beter durf te laten zien aan anderen, waardoor ik openheid en verbinding terugkrijg. Ik mag van mezelf noteren dat ik mezelf accepteer met al mijn tekortkomingen, deze uit naar mijn omgeving en hierdoor liefde en respect terug ontvang. Na een heerlijke lunch buiten, gaan we verder met bespreken. Omdat de groep zo veilig voelt, is er een fijne sfeer van delen, vanuit herkenning en begrip en kwetsbaarheid durven tonen. Ik word emotioneel als we gaan bespreken hoe we negatieve controle uitoefenen op anderen, als ik bemerk dat ik dit patroon ook op mijn kinderen toepas. Het is toch fijn te merken dat ik dit mag voelen en dat ik hierin ondersteuning krijg om daarna zelf verantwoordelijkheid te nemen omdat ik bewuster word! De dag vliegt voorbij en na de therapeutische groep nemen we alweer afscheid van elkaar. Wat een krachtige vrouwen om op deze manier bewust te worden en dit proces aan durven gaan! Ik ben trots en dankbaar dit te mogen doen voor mezelf en voor mijn kinderen. Ik kan het echt iedereen aanraden die worstelt met het leven, op wat voor manier dan ook. Ik ben het leven steeds meer gaan omarmen met alles wat zich aandient en val wel terug in oude patronen, maar herken ze steeds beter en verwelkom ze als een mogelijkheid mijn les verder te leren! Deze les dient zich al meteen weer aan als blijkt dat de Fyra op de terugweg WEER niet rijdt… Even heb ik de neiging weer heel boos te worden, voel in mijn lijf wat er gebeurd met me en haal dan adem om het los te laten…. Claudia, Ik kijk uit naar mijn volgende lessen! Sophia

Licht en bevrijd

Wat ben ik blij dat Claudia op mijn pad is gekomen. Ik ben dankbaar voor de eerlijke, duidelijke en liefdevolle begeleiding naar het ontwikkelen van zelfliefde en het herkennen van de valkuilen om niet WEER in een destructieve relatie te stappen. Doordat ik nu duidelijk de schade uit mijn jeugd en tekort aan liefde onder ogen zie, begrijp ik mezelf en mijn gemaakte keuzes nu en kan ik het door middel van o.a meditatie een plekje geven. Ik voel me licht en bevrijd. Dank Claudia Liefs, Ellen V
Claudia Krumme

Ik zie je binnenkort in het webinar en ik deel graag heel veel van mijn kennis en ervaring met je. Ik heb er zin in!

Liefs, Claudia Krumme

Relatieverslaving en codependentie expert
Auteur van het boek ‘Van Leed naar Liefde’